اولويت بندي منابع انرژي تجديدپذير براي توليد برق با درنظرگرفتن اهداف توسعه پايدار

امروزه در نتيجه افزايش جمعيت در سراسر جهان تقاضاي انرژي افزايش يافته است. منابع متداول كنوني براي مقابله با اين نياز انرژي كافي نيستند. بنابراين، لازم است منابع انرژي جايگزين اقتصادي و پاكيزه را مورد توجه قرار دهيم. در اين زمينه، منابع انرژي تجديدپذير به عنوان راه حلي مناسب براي حل مشكل انرژي مورد توجه قرار گيرد. كشور ايران به طور بالقوه يكي از بهترين مناطق براي استفاده از منابع جايگزين انرژي هاي تجديد پذير است. از سوي ديگر، انتخاب ميان جايگزين هاي انرژي يك تصميم گيري چند معياره است و لازم است ارزيابي از نظر چندين معيار و با اهداف توسعه پايدار انجام شود. هدف از اين مطالعه ارائه رويكرد تصميم گيري چند معياره خاكستري براي ارزيابي چهار انرژي تجديدپذير (انرژي خورشيدي، زمين گرمايي، نيروي آبي و انرژي باد) در استان يزد است. از اينرو در اين پژوهش، به ارزيابي و انتخاب سيستم هاي توليد همزمان برق،حرارت با توجه به معيارهاي توسعه پايدار، بر اساس روش تلفيقي سوآرا و آراس خاكستري پرداخته شد. از روش سوآرا براي وزن دهي و از روش آراس خاكستري براي ارزيابي اين سيستم ها، بهره گرفته شد. نتايج نشان داد كه انرژي خورشيدي مناسب ترين منبع انرژي تجديدپذير براي منطقه مورد مطالعه است.