تحليل و برنامه‌ريزي مديريت بحران با تأكيد بر خشكسالي در منطقۀ سيستان

بلاياي طبيعي درطولِ تاريخ جزء گريزناپذير زندگي انسان بوده‌ است و در ميان آنها خشكسالي از مخرب‌ترين بلايا در جهان و ايران به‌شمار مي‌آيد. اين بلاي طبيعي سالانه خسارت‌هاي مالي و جاني بسياري به شهرهاي سيستان كه آسيب‌پذيري بيشتري نسبت‌به ساير شهرهاي ايران دارند وارد مي‌آورد. مديران بهره‌مند از دانش و آگاهي مي‌توانند نقش اساسي در مديريت بحران‌هاي طبيعي مانند خشكسالي داشته باشند. لذا هدفِ پژوهشِ حاضر، تحليل و برنامه‌ريزي مديريت بحران با تأكيد بر خشكسالي در منطقۀ سيستان است. براي رسيدن به هدف پژوهش از روش‌شناسي توصيفي-تحليلي با شيوۀ مطالعۀ اسنادي و پيمايشي براي پاسخگويي به پرسش تحقيق در شهرهاي سيستان بهره برده‌ايم. به‌منظور تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. براساسِ نتايج آزمون T تك‌نمونه‌اي، تحليل ميانگين عددي حاصل از متغيرهاي تحقيق نشان مي‌دهد كه همۀ متغيرها پايين‌تر از سطح مطلوب ميانگين عددي 3 هستند، كه اين نشان‌دهندۀ معناداري كليۀ متغيرهاي مديريت بحران در پايين‌تر از حد مطلوب است. در ادامه نيز، مدل برازش رگرسيوني دانش مديريت بحران دربرابر خشكسالي در شهرهاي سيستان نشان مي‌دهد كه دانش مديريت بحران با 671/0 درصد، تأثير مثبت و معناداري در كاهش خطرات ناشي از خشكسالي در شهرهاي سيستان دارد. همچنين براي بررسي اثرات مستقيم و غيرمستقيم مديريت بحران در كاهش خطرات ناشي از خشكسالي در شهرهاي سيستان از آزمون تحليل مسير استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه مديريت بحران با Beta به‌دست‌آمدۀ 560/0 اثرات مستقيم در كاهش خطرات ناشي از خشكسالي در شهرهاي سيستان دارد. درنهايت جهت آزمون فرضيۀ پژوهش از آزمون كاي اسكوئر استفاده شد، مقدار (sig) يا سطح معناداري متناظر با اين آماره كوچك‌تر از مقدار (05/0) است. بنابراين، فرض مبني بر عدم رابطه بين مديريت بحران و كاهش خطرات ناشي از خشكسالي در شهرهاي سيستان رد مي‌شود.