بررسي تنوع ژنتيكي ازگيل (Eriobotrya japonica (Thunb.) Lindl.) با استفاده از نشانگرهاي مولكولي SSR

تنوع ژنتيكي يك پارامتر مهم براي بهبود كيفيت و اصلاح ميوه مي‌باشد و در برنامه‌هاي اصلاحي و مديريت ژرم پلاسم كاربرد ويژه‌اي دارد. به منظور بررسي تنوع ژنتيكي ازگيل در استان مازندران در فروردين ماه سال 1396 از شهرهاي قائمشهر(EJ01-05)، بابل(EJ06-10)، ساري(EJ11-15) و جويبار(EJ16-20) و از هر شهر پنج درخت انتخاب و برگ‌هاي جوان رأس شاخه نمونه برداري شد و براي آناليز‌هاي مولكولي به آزمايشگاه بيوتكنولوژي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري منتقل گرديد. جهت بررسي تنوع ژنتيكي از 5 نشانگر ريزماهواره‌ استفاده شد. تمامي نشانگرها قادر به تشخيص چند شكلي بين ژنوتيپ‌هاي ازگيل بودند. براي نشانگر ssrEJ061 شاخص اطلاعات شانون (69/0) و ميزان PIC (50/0) بيشتر از ساير نشانگرها بود. نشانگر ssrEJ086 براي شاخص¬هاي تعداد آلل موثر (40/1)، ضريب تنوع ژني (28/0) و PIC (28/0) كمترين مقدار را نشان داد. تجزيه كلاستر براساس داده‌هاي مولكولي ژنوتيپ‌ها را به 3 گروه تقسيم كرد كه در گروه اول ژنوتيپ‌هاي قائمشهر (EJ01, EJ02, EJ03, EJ05)، بابل (EJ10)، ساري (EJ12) و جويبار (EJ17) قرار گرفتند. گروه دوم شامل ژنوتيپ‌هاي بابل (EJ06)، ساري (EJ11, EJ13, EJ15) و جويبار (EJ18, EJ19, EJ20) بود. در گروه سوم ژنوتيپ‌هاي قائمشهر (EJ04)، بابل (EJ07, EJ08, EJ09)، ساري (EJ14) و جويبار (EJ16) قرار گرفتند. با توجه به اينكه ژنوتيپ¬هاي گروه اول و سوم بيشترين تفاوت را دارند، در برنامه دورگ¬گيري و توليد هيبريد مي¬توان از اين ژنوتيپ‌ها استفاده كرد.