تـأثير غلظت هاي مختلف كازئين و ساكارز بر كالزايي زيتون تلخ

گياه زيتون تلخ (سنجد تلخ) با نام علمي Melia azedarach L.، گياهي است كه به وفور در استان هاي شمالي ايران يافت و در بعضي باغ ها به عنوان گياه زينتي كاشته مي شود. اين گياه بومي مناطق هيماليا مي-باشد. در اين تحقيق جهت تهيه كالوس از ريزنمونه هاي برگي در محيط MS جامد با غلظت 3 ميلي گرم بر ليتر اكسين (2,4-D و NAA) به همراه 1 ميلي گرم بر ليتر سايتوكينين (Kin و BAP) و غلظت هاي متفاوت كازئين هيدرولايسيت (صفر، 250، 500 و1000 ميلي گرم بر ليتر) در 5/1 و 3 درصد ساكارز استفاده شد. نتايج حاصل از تجزيه واريانس نشان داد كه بين تيمارها از نظر صفات كالوس زايي و وزن تر كالوس اختلاف معني دار (در سطح 5 يا 1 %) وجود دارد. با افزايش غلظت ساكارز از 5/1 به 3 درصد، وزن تر كالوس در ماه اول افزايش يافت. بيشترين كالوس زايي و وزن كالوس ها (ماه اول پس از كشت) مربوط به تيمار هورموني 3 ميلي-گرم بر ليتر NAA و 1 ميلي گرم بر ليترBAP با 500 ميلي گرم بر ليتر كازئين هيدرولايسيت بود. همچنين در ماه دوم پس از كشت بيشترين وزن كالوس در تيمار هورموني 3 ميلي گرم بر ليتر NAA به همراه 1 ميلي گرم بر ليتر Kin به دست آمد.