تأثير تاريخ كشت بهاره و پاييزه بر كيفيت ريشه در ارقام چغندرقند (‏Beta vulgaris L.‎‏) در مشهد

به‌منظور مقايسه كشت بهاره و پاييزه بر عملكرد و كيفيت ريشه ارقام چغندرقند، آزمايشي به‌صورت كرتهاي خرد شده (4‏x‏5) در ‏قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 3 تكرار در مزرعه تحقيقاتي‎ ‎دانشكده‎ ‎كشاورزي‎ ‎دانشگاه‎ ‎فردوسي‎ ‎مشهد طي سال زراعي ‏6-1395 انجام‎ ‎شد. پلات هاي اصلي آزمايش شامل‎ ‎‏5 تاريخ كشت (15 ارديبهشت؛ 31 خرداد؛ 20 شهريور؛ 5 مهر؛ 20 مهرماه) ‏و پلات هاي فرعي شامل 4 رقم چغندرقند (فلورس؛ ‏FlORES، جاكا؛ ‏JACA، شكوفا؛ ‏SHOKOFA‏ ‏‎(SBSI 034)‎، وايكو؛ ‏VICO‏) ‏بودند. آخرين تاريخ كشت پس از وقوع سرما كاملاً از بين رفت و حذف شد. نتايج نشان داد كه تاريخ كشت بر تمام ‏خصوصيات كيفي ريشه چغندرقند به استثناي عيار (درصد قند ناخالص) و مقدار ازت تأثير معني‏داري داشت. به طوري كه ‏كشت پاييزه (05/07/1395) چغندرقند نسبت به ساير تاريخ هاي كشت به طور معني‏داري از بيشترين قند سفيد (89/13%) و ‏ضريب استحصال (99/81%)، و از كمترين قند ملاس (41/2%)، مقادير سديم (49/3 ميلي اكي والان در 100 گرم خمير) و ‏پتاسيم (01/4 ميلي اكي والان در 100 گرم خمير) در ريشه برخوردار بود. كليه پارامترهاي كيفيت ريشه چغندرقند نيز تحت ‏تأثير معني‏دار ارقام مختلف چغندرقند قرار گرفت. به طوري كه رقم فلورس (‏FlORES‏) به شكل معني‏داري از بيشترين عيار ‏‏(26/17%)، قند سفيد (27/13%)، ضريب استحصال (43/75%) و ساقه روي (35%)، و كمترين مقدار سديم (71/5 ميلي اكي ‏والان در 100 گرم خمير) در ريشه برخوردار بود و با رقم جاكا (‏JACA‏) در بيشتر صفات اختلاف معني‏دار نداشت، حتي رقم ‏جاكا 21% ساقه روي كمتري را نشان داد. در مجموع با توجه به واكنش متقابل بين تاريخ كشت و ارقام چغندرقند بر كيفيت ‏ريشه در اين پژوهش، كشت پاييزه رقم جاكا در منطقه مشهد توصيه مي شود. ‏