انتقال ژن مقاومت به ريزومانيا از منابع مقاوم به گرده افشان هاي داراي ريشه خوش فرم چغندرقند

بيماري ريزومانيا يكي از مخربترين بيماريهاي چغندر‌قند درجهان است و به زراعت اين محصول خسارت فراواني وارد مي‌كند. با توجه به اينكه ريشه چغندرقند داراي شيارهاي جانبي همراه با ريشه هاي فرعي مي باشد، در زمان برداشت ميزان قابل توجهي خاك مزرعه در اين قسمت ها باقي مانده و با ريشه چغندرقند به كارخانه قند حمل مي گردد. درمناطق آلوده به ريزومانيا خاكي كه با ريشه چغندرقند جابجا مي شود موجب گسترش اين بيماري مي‎گردد. در اين تحقيق سعي بر اين بود تا با انتقال ژن مقاومت به بيماري بتوانيم منابعي خوش فرم و مقاوم دست يابيم. به اين منظور در فروردين سال 1391 چهار فاميل فول سيب (S1) صاف و گرد در ايزوله هاي اصلاحي بطور جداگانه بذرگيري شد. در شهريور همان سال بذر اين فاميل ها و لاين هاي مقاوم به ريزومانيا در گلخانه كرج كشت شد. بوته ها بر اساس رنگ هيپوكوتيل انتخاب و جهت زمستان گذراني به سردخانه منتقل شدند. در سال 1392 از اين بوته ها بذر F1 حاصل گرديد. بذور F1 توليدي در شهريور ماه همان سال در گلخانه كشت و تمامي بوته هاي با هيپوكوتيل قرمز باقي ماندند. بعد از زمستان گذراني در سال 1393 بذر F2 توليد شد. بذر F2 توليد شده در شهريور ماه در گلخانه كشت گرديد و در مرحله شش برگي از بوته ها، نمونه برگ جهت استخراج دي ان آ تهيه شد و توسط نشانگر مولكولي بوته هاي مقاوم به ريزومانيا شناسايي شدند. در سال 1394 از بوته هاي انتخابي در ايزوله هاي اصلاحي بصورت بالك بذرگيري به عمل آمد. در شهريور همين سال بذر چهار جمعيت جديد در برنامه سلكسيون كشت شد و در بهار سال 1395 به صورت تك بوته بذرگيري شدند و از هر جمعيت تعداد 50 فاميل نيمه خواهري تهيه شد.