بررسي تأثير ژنوتيپ بر روي پاسخ به كشت بساك ارقام جو پاييزه ايراني (L. Hordeum vulgare)

توليد آزمايشگاهي گياهان هاپلوئيد و هاپلوئيد مضاعف، روشي است كه جهت تسريع برنامه هاي اصلاحي به صورت عملي بكار گرفته مي شود. روش هاي معمول توليد گياهان هاپلوييد در جو شامل كشت بساك، كشت ميكروسپور و حذف كروموزوم مي باشد. در اين مطالعه به منظور توليد گياهان هاپلوييد جو از روش كشت بساك استفاده شد. هدف از اين تحقيق بررسي تأثير ژنوتيپ بر روي نرزايي جو در شرايط آزمايشگاهي مي باشد. بدين منظور پاسخ به كشت بساك دوازده ژنوتيپ جو ديپلوئيد پائيزه ايراني بر روي محيط كشت القاء جنين جامد FHG حاوي g/l90 ساكارز، mg/l 2 2,4-D و mg/l 1/0 كينتين بررسي شد. تمام ژنوتيپ‌هاي مورد بررسي توليد جنين و گياه سبز نمودند. بر اساس نتايج اين مطالعه مشخص گرديد كه ژنوتيپ، تأثير معني داري بر روي تمامي صفات مورد مطالعه تشكيل جنين، باززايي كل (گياهان سبز+ آلبينوز)، باززايي گياه سبز و باززايي گياه آلبينوز دارد. ژنوتيپ شمارۀ 9 بيشترين فراواني جنين زايي، باززايي گياه سبز و باززايي كل را دارا بود (به ترتيب 792/74%، 29/17%، 293/7%). متفاوت بودن توانايي آندروژنيك و باززايي گياه در ژنوتيپ هاي مطالعه شده در اين آزمايش، وابستگي شديد ژنتيكي صفات آندروژنيك را تأييد نمود.