ارزيابي نقش فعاليت آنتي اكسيداني جمعيت هاي بومي ساليكورنيا در القاء تحمل به شوري

شوري منابع آب و خاك يكي از اساسي ترين مشكلات كشاورزي مخصوصا در مناطق خشك و نيمه خشك است. به منظور ارزيابي فيزيولوژيك تحمل به شوري 14 جمعيت بومي ساليكورنيا (جمع آوري شده از نقاط مختلف جغرافيايي) و با هدف تعيين شوري مناسب براي حصول بيشترين عملكرد، آزمايش فاكتوريل در قالب طرح بلوك كامل تصادفي در 5 تكرار آزمايشي در گلخانه ي تحقيقاتي پژوهشگاه بيوتكنولوژي كرج انجام شد. تيمار شوري شامل 3 سطح 100، 300 و 600 ميلي مولار كلريد سديم بود. نتايج مقايسه ي ميانگين ماده ي خشك، رنگدانه هاي فتوسنتزي، پراكسيداسيون ليپيدهاي غشاء و فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيداني نشان داد تفاوت معني داري در ميزان تحمل به شوري در جمعيت هاي مورد بررسي وجود داشته است. شوري 300 ميلي مولار كلريد سديم بيشترين عملكرد ماده ي خشك را به همراه داشت. افزايش شوري منجر به كاهش رنگيزه هاي فتوسنتزي، پراكسيداسيون ليپيدهاي غشاء گرديد. همچنين افزايش شوري منجر به افزايش فعاليت آنزيم هاي كاتالاز و پراكسيداز شد كه ميزان افزايش در جمعيت هاي مختلف متفاوت بود. نتايج بدست آمده علاوه بر تاكيد بر اينكه شوري ايده آل براي رشد ساليكورنيا 300 ميلي مولار است، نشان داد وجود تنوع در ميزان تحمل به شوري در بين جمعيت هاي مختلف به دليل سيستم دفاعي آنتي اكسيداني در اين جمعيت ها است.