اثر تنش شوري آب آبياري و كود پتاسيم بر عملكرد و اجزاي عملكرد ژنوتيپ‌هاي ارزن

وقوع خشكسالي‌هاي متعدد در ايران سبب استفاده ناگزير كشاورزان از آب‌هاي نسبتاً شور جهت توليد محصول شده است. در اين راستا پژوهشي جهت بررسي اثر تنش شوري آب آبياري و كود پتاسيم بر عملكرد و اجزاي عملكرد ژنوتيپ‌هاي ارزن در منطقه بيرجند در سال 1395 انجام شد. در اين آزمايش شوري آب آبياري در دو سطح (5/1 و 5/7 ds/m) به‌عنوان عامل اصلي، كود پتاسيم در سه سطح (صفر، 125 و 250 kg/ha) به‌عنوان عامل فرعي و 4 ژنوتيپ ارزن (ارزن دم روباهي رقم باستان، ارزن معمولي رقم پيش‌آهنگ و دو لاين ارزن معمولي A وB) به‌عنوان عامل فرعي فرعي كه در قالب آزمايش كرت‌هاي دوبار خرد شده با طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با 3 تكرار انجام شد. نتايج نشان داد كه شوري آب آبياري موجب كاهش معني‌دار تمامي صفات مرتبط با عملكرد بجز شاخص برداشت شد. سطح 250 kg/ha كود پتاسيم موجب افزايش معني‌دار عملكرد بيولوژيك نسبت به تيمار شاهد گرديد اما بر ساير صفات اثر معني‌داري نداشت. در بين ژنوتيپ‌ها ارزن معمولي (رقم پيش‌آهنگ) از برتري نسبي در مقايسه با ساير گونه‌ها برخوردار بود. با توجه به نتايج كود پتاسيم موجب بهبود رشد ارزن شد اما مصرف آن صرفاً بخاطر كاهش اثرات شوري قابل توصيه نمي‌باشد.