بررسي اثرات محلول پاشي سيليسيم بر برخي پارامتر هاي فيزيولوژيك و اجزاي عملكرد ارقام گندم نان در شرايط تنش كم آبياري

سيليسيم دومين عنصر موجود در خاك است كه داراي اثرات مفيدي در افزايش تحمل گياهان به تنش‌هاي زنده و غير زنده مي‌باشد. تنش كم‌آبياري از تنش هاي غالب اثرگذار در توليد محصول استراتژيك گندم در بخش هاي وسيعي از كشور مي‌باشد. به منظور بررسي اثر سيليسيم در افزايش تحمل به شرايط كم آبياري در گندم، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي در سه تكرار در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه شيراز اجرا شد. تيمار هاي آزمايش شامل چهار رقم گندم شيراز، افق، سيروان و بهاران و محلول پاشي سيليسيم در دو سطح صفر (شاهد) و 3 ميلي مولار و سه سطح تنش كم آبياري (ظرفيت مزرعه اي، 40 و60 درصد نياز آبي گياه) بودند. نتايج نشان داد كه تنش كم آبياري موجب كاهش محتواي نسبي آب برگ پرچم (24%)، سطح برگ پرچم (35%)، ماده خشك توليدي هر بوته (49%) و عملكرد دانه (25%) گرديد. ليكن، كاربرد سيليسيم به صورت محلول‌پاشي در غلظت سه ميلي‌مولار موجب جبران خسارت ناشي از تنش كم‌آبياري گرديد. محلول پاشي سيليسيم با افزايش تمامي ويژگي هاي بالا از جمله محتواي نسبي آب برگ همراه بود. برتري رقم هاي بهاران، سيروان و افق در اكثر ويژگي‌هاي اندازه‌گيري شده بر رقم شيراز مشهود بود. در پژوهش حاضر ظرفيت تعديل كنندگي محلول پاشي سيليسيم، در شرايط تنش كم-آبياري در ارقام گندم نشان داده شد.