اثر غلظت هاي مختلف تنظيم كننده رشدي BA بر كا لزايي بذر نابالغ گياه دارويي سرخدار

سرخدار (Taxus baccata L.) يكي از كهن ترين گياهان دارويي دنيا است كه در معرض خطر انقراض قرار دارد. اين گياه به دليل دارا بودن متابوليت ثانويه پاكلي تاكسل بسيار حائز اهميت مي باشد. در حال حاضر به دليل داشتن بذرهايي با دوره خواب طولاني، رشد بطئي، بهره برداري غير مجاز و ساير عوامل مخرب در معرض خطر انقراض قرار دارد. براي حل اين مشكل، كشت در شرايط درون شيشه اي به عنوان روشي اميد بخش، توجه محققين زيادي را به خود معطوف داشته است. از آن جايي كه كالوس به عنوان ماده اوليه براي كشت هاي سلولي و توليد متابوليت هاي ثانويه و نيز توليد گياهچه به روش غير مستقيم ضروري مي باشد، لذا در اين تحقيق تأثير غلظت هاي مختلف BA بر القاي كالوس از بذرهاي نابالغ سرخدار در شرايط درون شيشه اي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه اثر تركيبات مختلف BA بر درصد رشد جنين و درصد كالوس جنين-زا معني دار نبود. با اين حال بيشترين درصد تشكيل كالوس جنين زا و رشد جنين، مربوط به غلظت 4 ميلي گرم بر ليتر BA بود. از نتايج اين تحقيق مي توان به منظور كشت سوسپانسيون سلولي و جنين زايي سوماتيكي استفاده نمود.