اثر تنظيم كننده هاي رشدي گياهي در كالوس زايي چند رقم برنج ايراني

در اين پژوهش از چهار رقم برنج بومي شمال ايران به نام هاي هاشمي، بينام، علي كاظمي و دمسياه، تهيه شده از مركز تحقيقات برنج استفاده شد و ميزان كالوس زايي و وزن تر كالوس ها در پاسخ به تنظيم كننده هاي رشدي مورد بررسي قرار گرفت. به منظور كالوس زايي از محيط كشت MS همراه با تنظيم كننده رشد2,4-D با غلظت 2 ميلي گرم بر ليتر و تنظيم كننده رشد NAA در غلظت هاي صفر، 1 و 2 ميلي گرم بر ليتر استفاده شد. اين آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي در سه تكرار در آزمايشگاه زيست فناوري گياهي در دانشكده كشاورزي دانشگاه تبريز انجام شد. تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه اثر غلظت هاي مختلف هورمون، ارقام و اثر متقابل بين آنها بر ميزان وزن تر كالوس ها در سطح احتمال 1% معني دار بود. نتايج نشان داد بيشترين ميزان وزن تر مربوط به رقم بينام (375/0 گرم) و كمترين مربوط به رقم دمسياه (204/0 گرم) بود و نيز بهترين غلظت هورمون NAA براي كالوس زايي 2 ميلي گرم بر ليتر بود. همچنين درصد كالوس زايي در تيمار هورموني در سطح احتمال 5% معني دار بدست آمد كه بيشترين ميزان كالوس زايي در غلظت 2 ميلي گرم بر ليتر NAA و كمترين ميزان آن در صفر ميلي گرم بر ليتر NAA بود. اما درصد كالوس زايي بين ارقام مختلف معني دار نبود.