ارزيابي جمعيت هاي حاصل از دورگ گيري بين گونه اي گلرنگ در نسل‌هاي پيشرفته تحت تنش خشكي

تنوع ژنتيكي گلرنگ مي تواند با استفاده از دورگ گيري بين گونه اي افزايش يابد كه در اين بين، مي توان از خويشاوندان وحشي نزديك و تلاقي پذيراستفاده نمود. در مطالعه حاضر، گونه اهلي (Carthamus tinctorius) و دو گونه وحشي C. palaestinus و C. oxycanthus با هم تلاقي يافته و سه جمعيت در حال تفرق ايجاد گرديدند. سپس سه جمعيت در نسل F4 تحت تيمار تنش و عدم تنش آبي مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج حاصل از مقايسه ميانگين نشان داد كه گونه والدي C. oxycanthus بيشترين مقدار تعداد غوزه در بوته را در هر دو شرايط محيطي تنش و عدم تنش خشكي داشت. همچنين بيشترين عملكرد دانه تحت شرايط تنش و عدم تنش خشكي به ترتيب متعلق به گونه هاي C. palaestinus و C. tinctoriusبود. كمترين درصد كاهش عملكرد تحت شرايط تنش خشكي براي جمعيت OP (46%) مشاهده شد. جمعيت PT از لحاظ كليه صفات مورد ارزيابي به جزء تعداد غوزه در بوته برتر بود و درصد كاهش عملكرد دانه كمتري نسبت به جمعيت TO نشان داد، بنابراين مي‌توان اين جمعيت را براي اصلاح گلرنگ تحت شرايط تنش خشكي در برنامه هاي اصلاحي گلرنگ پيشنهاد نمود.