مناظرات امام رضا(ع) نماد عملي گفت و گوي اديان و مذاهب در سيره رضوي

هدف اين مقاله بررسي نقش امام رضا(ع) در شكوفايي و گسترش نهضت علمي جهان اسلام است. مناظره از شيوه هاي مطلوب تبيين و نشر معارف الهي در مواجهه با آرا و انديشه هاي مخالفان اسلام است كه در مكتب علمي و عملي اهل بيت عليهم السلام مورد توجه بوده است. در اين ميان مناظرات امام رضا(ع)، به دليل گستردگي دامنه و فضاي علمي پديد آمده در آن عصر، و نيز حمايت دربار عباسي از مباحث و تشكيل جلسات علمي و دعوت از طرفين مناظره و گفت و گوي بين اديان از اهميت بسزايي برخوردار است. در اين مقاله عوامل و زمينه هاي مؤثر برشكل گيري يك نمونه از مشهورترين مناظراتي كه در صفحات تاريخ اسلام به ثبت رسيده است، يعني مناظرات امام رضا(ع) با بزرگان اديان و فرق مختلف و پيامدها و نتايج اين گفتگوها مورد بررسي و باز خواني قرار مي گيرد. روش انجام پژوهش كتابخانه اي و تحليلي اسنادي بوده و به منظور گردآوري داده ها براي پاسخ گويي به سوالات پژوهش كه به شكل عناوين فرعي در متن مقاله آمده، اسناد و مدارك مرتبط با موضوع مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است.نتايج حاصل ازاين تحقيق بيانگر توفيق كامل امام رضا(ع) در شكوفايي و گسترش نهضت علمي و تمدني جهان اسلام است.