عالم آل محمد (عليهم السلام) مظهر توليد، شكوفايي و گسترش علوم

علم مظهر اقتدار ونمايه تمدني جوامع بشري قلمداد مي گردد به گونه‏اي كه رشد عرصه‏هايي همچون فرهنگ، اقتصاد و سياست منوط به دانش بنيان بودن آنهاست. در دين مبين اسلام به مقوله علم و جايگاه تعليم و تعلم سفارشات فرواني شده است. تفكر اسلامي با دارا بودن چنين پشتوانه اي مي تواند نقش ممتازي را در جهت خروج بشريت از بن بستهاي جهل وتاريكي ايفاء كند . با مطالعه و پژوهش در سيره امام رضا عليه السلام كه ملقب به عالم آل محمد (صلي الله عليه و اله وسلم) هستند مي توان ادعاء نمود كه شكوفايي تمدن در منظومه و جغرافياي تفكر اسلام ناب و انتشار انديشه‏هاي وحياني در قرون متمادي تا به امروز مرهون گفتمان علمي ايشان مي‏باشد. بديهي است كه رسيدن به افق پيشرفت وتوليد علم نيازمند مولفه هايي است كه با بكارگيري انها ميتوان به چشم اندازي روشن در اين زمينه دست يافت كه از مهمترين آنها در سيره حضرت مي توان به اين موارد اشاره نمود: رهبري و نظارت دانشمندان بر امور ، ، اعتناء به مقوله آزادانديشي، به راه اندازي انديشه جهاد علمي، اهتمام به نخبگان علمي جامعه و تغيير نگرش به مقوله علم كه جامه عمل پوشاندن به اين فرمايشات امام ، نويد بخش نهضت علمي تمدني در جهان اسلام بوده ، منجر به تدوين سند جامع علمي در مقياس مذكور خواهد شد.