بررسي تاثير حضور امام رضا(ع) در خراسان بر گسترش تشيع در ايران

امامان شيعه در شرايط مختلف سياسي و اجتماعي به گونه هاي متفاوت انجام وظيفه مي كردند. در مجموع زندگي امامان شيعه )ع( يك حركت مستمر و طولاني براي حفظ فرهنگ تشيع بوده است. در اين راستا امامت حضرت رضا)ع( مصادف با ضعف خلافت عباسيان به علت ظلم و ستمهاي مداوم و همچنين جنگ قدرت بين امين و مأمون بود . كاهش سختگيري به شيعيان و علويان از طرف عباسيان به خاطر اوضاع نامناسب خلافت عباسي ولايت عهدي امام رضا)ع( و هجرت امام رضا)ع( به ايران موجب شد كه فعاليت شيعه بخصوص در ايران افزايش يابد ، وجود با بركت امام رضا (ع) همراه با تحولات سياسي و اجتماعي در خراسان از ابعاد مختلف حايز اهميت بوده است ، حضور ايشان در آن دوران با تدابير، اقدامات و فعاليت هاي مدبرانه اي ، براي گسترش تشيع در مناطق مختلف جهان اسلام و به خصوص ايران انجام شده بود كه شناسايي وتبيين آنها نقش امام رضا (ع) را در روند نشر و گسترش تشيع نشان مي دهد. مقاله حاضر مي كوشد روش توصيفي - تحليلي به اين سئوال پاسخ دهد كه تاثير حضور امام رضا (ع) در خراسان بر گسترش تشيع در ايران چگونه بوده است ؟ پژوهش حاضر به مؤلفه هاي تاثير ولايت عهدي امام بر گسترش تشيع ،نقش هجرت تمدن ساز و حماسي امام به خراسان بر گسترش تشيع، اقدامات امام براي گسترش تشيع ، پرداخته است . يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه مجموعه اقدامات و تدابير امام رضا (ع) در اين زمينه موجب گسترش تشيع در سطح وسيعي از جهان اسلام و به خصوص ايران در قرن سوم هجري شده است و زمينه را براي فعاليتهاي بيشتر شيعيان و توسعه بيشتر تشيع در قرنهاي بعدي فراهم كرده است.