پهنه بندي خطر روانگرايي آبخوان مشهد با استفاده از مذل SWM

روانگرايي يكي از پديده هاي جالب اما پيچيده و بحث انگيز در مهندس زلزله است و همچنين روانگرايي فرايند از بين رفتن مقاومت مكانيكي خاك هاي ريزدانه مناطق همواره جلگه اي (بافت ماسه اي و ماسه سيلتي)اشباع شده بر اثر تنش هاي شوك لرزه هاي است.روانگرايي در برنامه ريزي هاي محيطي به ويژه انتخاب كاربري زمين و احداث سازه هاي سنگي نيازمند مطالعه و پهنه بندي خطر است.در پديده روانگرايي سه عامل خاك نرم و ريز دانه (S) نوسان سطح آب (W) و شتاب افقي لرزه(M) دخالت دارد.هدف از انجام اين تحقيق،پهنه بندي خطر روانگرايي در منطقه آبخوان مشهد با مساحت 2668/5 مي باشد.براي پهنه بندي خطر روانگرايي از مدل تجربي فيزيكي سه عامل SWM استفاده گرديد.بدين صورت كه ابتدا پس از تهيه نقشه هاي پارامتر هاي ورودي مدل،نقشه نرخ طبقات آنها تهيه گرديد.در مرحله بعد با همپوشي )Overlay( نقشه ها در نرم افزار ،ArcGIS نقشه عددي خطر روانگرايي،بدون خطر،خطر متوسط و خطر زياد مي باشد و همچنين نتايج نشان داد كه منطقه مورد مطالعه داراي سه كلاس خطر روانگرايي،بدون خطر روانگرايي مي باشد.انجام تمهيدات مكان يابي جهت ايجاد امكان سكونتگاهي و ايجاد تاسيسات صنعتي در محدوده اين مناطق جهت كاهش خسارت احتمالي ناشي از روانگرايي لازم است.