مروري برهزينه هاي اقتصادي و محيطي ناشي از فرسايش خاك و نتايج حفاظت

فرسايش خاك يك فرايند طبيعي است كه در اثر فعاليت هاي انساني تشديد مي شود.نتيجه فرسايش،كاهش حاصلخيزي و از بين رفتن مواد آلي از جمله نيتروژن،فسفر و پتاسيم است.كاهش پوشش جنگلي،كاهش توليدات زراعي،افزايش سيلابها،كاهش توليد برق،كاهش كيفيت آب آشاميدني و مانند آنها آثار مستقيم و غير مستقيم فرسايش خاك هستند.در اين مقاله با مروري بر اين اثرات و ضمن اشاره به مطالعات خارجي،هزينه هاي اقتصادي و محيطي ناشي از فرسايش خاك و نتايج حاصل از حفاظت آن بيان مي شود.با افزايش روزانه جمعيت،نياز غذايي افزايش پيدا مي كند كه در اين شرايط قابليت توليد غذا براي هر نفر كاهش مي يابد.مشكل حفاظت خاك،مديريت و استفاده هاي نابجا از خاك از جمله دلايل عمده فرسايش در ايران است.طبق آخرين گزارشات،در طول 40 سال اخير،فرسايش نزديك به يك سوم اراضي قابل كشت را از بين برده است و ميزان فرسايش خاك كشور 15 تن در هكتار در سال است كه سه تا پنج برابر متوسط كشورهاي آسيايي است.روند رو به افزايش خاك از يك ميليارد تن در سال 1350 به 4/6 ميليارد تن در سال 1390 رسيده و هزينه فرسايش در ايران معادل 14 درصد درامد ناخالص ملي است.