اكوتوريسم راهبردي در جهت پايداري منابع طبيعي

ايران كشوري پهناور و با شرايط جغرافيايي متنوع است.وجود تالاب ها و پهنه هاي آبي منحصر به فرد در ايران از نظر اقتصادي،گردشگري،تنوع زيستي،مهار سيلاب،اشتغالزدايي،تقويت آبهاي زيرزميني داراي ارزش بسياري است.اكوتوريسم مفهومي است كه در دهه 1960 همزمان با جنبش هاي زيست محيطي آغاز شد و در گزارش برتلند اولين دستور كار براي آن تدوين شد.اكوتوريسم اين قابليت را دارد كه در كنار ايجاد درآمد براي روستاييان به حفاظت هاي محيطي كمك كند و نيز مي تواند در پويايي اقتصاد نواحي روستايي موثر باشد ميتوان از آن به عنوان يكي از فاكتورهاي موثر در دست يابي به توسعه پايدار نام برد.افزايش درامد هاي عمومي كشور و كاهش وابستگي اقتصادي كشور به درآمد حاصل از فروش نفت،ايجاب مي كند كه استفاده از ظرفيتهاي زيستي كشور،حفظ منابع طبيعي و صنعت جهانگردي بيش از پيش مورد توجه قرار گيرد.حفظ تنوع زيستي،مشاركت در تامين رفاه اجتماعي از اهداف اكوتوريسم مي باشد،هم چنين كمك به اقتصاد محلي و ترويج فرهنگ زيست محيطي از اثرات مثبت اكوتوريسم و آلودگي،تخريب محيط زيست و نابودي گونه هاي گياهي و جانوري از اثرات منفي آن مي باشد. براي كاهش موانع پيش روي اين صنعت و رسيدن به پايداري نيازمند برنامه ريزي كوتاه مدت،بلند مدت براي اجتناب از تهديد منابع،مديريت محيط زيست،مشاركت محلي،تدوين قوانين صريح و محكم و اجراي آن و برنامه ريزي واقع بينانه پيشنهاد مي شود.