بررسي اثرات ناشي از فرسايش بادي در منطقه سيستان (مطالعه موردي: شهر زابل)

طبق آمار موجود در اثر فرسايش بادي ساليانه حدود يك هزار ميليارد ريال خسارت به صورت مستقيم و غير مستقيم بر منابع طبيعي كشور وارد مي شود.منطقه سيستان به عنوان نمونه اي بارز از اين مناطق بشمار مي آيد كه فرسايش بادي به عنوان يكي از مهمترين عوامل تخريب و هدر رفت خاك در اين منطقه محسوب مي شود.اين مطالعه به منظور بررسي تاثير فرسايش بادي و ريزگرهاي حاصل از وزش بادهاي غالب منطقه بر روي اراضي كشاورزي،رسوب مواد در آبراهه ها،مخازن،سد ها و سلامتي انسان صورت گرفته است.پس از تهيه اطلاعات اقليمي،بررسي هاي ميداني صورت گرفته در منطقه و تكميل پرسشنامه هاي مربوطه،اطلاعات حاصل از آنها مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت و در پايان وقوع خشكسالي هاي پي در پي،از بين رفتن پوشش گياهي و وزش بادهاي 120 روزه به عنوان مهمترين عوامل وقوع طوفان هاي گرد و خاك و هدر رفتن خاك سطحي شناخته شدند،خشكسالي با خشك شدن درياچه هامون،سطح برداشت گردو غبار را تا 5 هزار كيلومتر افزايش داده است.بنابراين مناسبترين شيوه هاي قابل توصيه براي كاهش اثرات مذكور،در منطقه مورد مطالعه احياي پوشش گياهي،جلوگيري از خشك ماندن بستر درياچه هامون و مديريت كاربري اراضي بر اساس استفاده هاي تعيين شده مي باشد.