اثر 12 ساعت ناشتايي بر سطوح آيريزين سرمي فعاليت ورزشي

زمينه و هدف: هدف از اين پژوهش تعيين اثر 12 ساعت ناشتايي بر سطوح آيريزين سرمي فعاليت ورزشي بود.. روش كار: تعداد 8 نفر مرد با دامنه سني (75/1±75/25 سال) و درصد چربي (7/7±4/15) به‌صورت تصادفي از بين دانشجويان تربيت‌بدني دانشگاه خوارزمي انتخاب شدند. اين افراد بافاصله بيش از 48 ساعت، فعاليت مقاومتي مشابه (4 ست 20 تكراري از حركات اسكات و لانژ با 30 درصد 1RM) را در دو حالت ناشتايي و سيري در ساعات اوليه روز به روش متقاطع انجام دادند. سطوح آيريزين سرمي پيش و بلافاصله پس از فعاليت ورزشي ذكرشده‌ با استفاده 3 سي‌سي خون گرفته‌شده از وريد بازويي اشخاص به روش الايزا دو حالت ناشتايي و سيري‌ اندازه‌گيري شد. از آزمون‌هاي t وابسته و مستقل به ترتيب براي مشخص كردن تفاوت درون‌گروهي و بين گروهي در نرم‌افزار spss نسخه 22 استفاده شد. يافته ها: نتايج تفاوت معني‌داري در آيريزين سرمي پيش از شروع فعاليت ورزشي در دو حالت ناشتايي و سيري نشان نداد. همچنين ادامه بررسي‌ها نيز تفاوت معني‌داري در سطوح اين مايوكاين پس از فعاليت ورزشي در دو حالت سيري و ناشتايي نشان نداد (p˃0.05). نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد انجام فعاليت ورزشي در حالت ناشتايي نمي‌تواند اثري بر سطوح آيريزين سرمي داشته باشد. بنابراين مي‌توان از فعاليت ورزشي در حالت ناشتايي بدون نگراني از كاهش فوايد سلامتي وابسته به مايوكاين آيريزين استفاده كرد.