اثر يك دوره تمرينات منتخب در آب بر روي تعادل عملكردي دختران فلج مغزي

زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثر يك دوره تمرينات منتخب در آب بر تعادل عملكردي كه شامل وضعيت هاي نشسته و ايستاده در دو حالت ايستا و پويا مي باشد بر روي20 دخترفلج مغزي در سطح كلاس بندي مهارت هاي حركتي يك تا سه بود. روش كار: اين افراد با دامنه سني 18 تا 30 سال، به صورت تصادفي به دو گروه 10 نفري تجربي و كنترل تقسيم شدند و از هر دو گروه پيش آزمون به وسيله تست تعديل شده برگ و تست كنترل تنه گرفته شد. پس از آن گروه تجربي به مدت هشت هفته و در هر هفته سه جلسه تحت تمرينات منتخب در آب قرار گرفتند و گروه كنترل تحت هيچ مداخله تمريني قرار نگرفت. پس از اتمام فرايند تمرين از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و نتايج بدست آمده به وسيله آزمون هاي آماري تحليل واريانس و يو من ويتني با هم مقايسه شد. يافته ها:نتايج افزايش قابل توجهي در تست كنترل تنه در پيش آزمون و پس آزمون در گروه تجربي نشان داد ولي تفاوت معناداري در تست تعديل شده برگ در پيش آزمون و پس آزمون مشاهده نشد. نتيجه گيري: با توجه به اينكه در ارزيابي تعادل عملكردي، آزمودني با كمك هر سه سيستم بينايي، دهليزي و حس پيكري تعادل خود را حفظ مي نمايد، مي توان نتيجه گرفت كه احتمالاً تمرين در آب باعث بهبود و تسهيل ورودي هاي هر يك از اين حواس، دو يا سه حس به طور همزمان جهت حفظ تعادل مي شود علاوه بر اين نشان داده شده است كه حس عمقي در آب مي تواند تحت فشار قرار گيرد.