بررسي محيط توسعه استعداد در رشته كاراته

روش كار: پژوهش حاضر با توجه به هدف از نوع تحقيقات كاربردي و با توجه به نحوه گردآوري داده ها جزء تحقيقات توصيفي- پيمايشي بود. جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه نوجوانان و جوانان كاراتهكار تيم‌ملي و افراد حاضر در ليگ برتر (30 تيم) كشور در سال 1397 بود. نمونه آماري به دليل محدوديت دسترسي به تمام افراد، برابر با 115نفر با توجه به حداقل نمونه لازم (50) در نرم افزار پي ال اس ( 10 ضرب در تعداد شاخص هاي مدل اندازه‌گيري‌) انتخاب شد. كه به همين تعداد پرسشنامه پخش، جمع آوري و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. ابزار اندازه گيري، پرسشنامه محيط توسعه استعداد از مارتيندال با 36 گويه مورد استفاده قرار گرفت. روايي صوري و محتوايي پرسشنامه مورد تأييد خبرگان و صاحب نظران اين حوزه قرار گرفت. پايايي پرسشنامه براي بعد تمركز بر توسعه بلند مدت (74/0)، بعد ارتباطات (78/0)، بعد شبكه ي حمايت محيطي (76/0)، بعد درك شرايط ورزشكار (82/0) و بعد اصول توسعه طولاني مدت (79/0) و براي كل سوالات محيط توسعه استعداد به مقدار (78/0)محاسبه شد. براي تجزيه و تحليل داده هاي كمّي از روش هاي آماري توصيفي (جداول توزيع فراواني و ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (آزمون هاي كالموگراف-اسميرنوف و رتبه بندي فريدمن) استفاده شد. نرم افزارهاي اين پژوهش SPSS21 و PLS3 بودند. يافته ها: يافته ها نشان داد به ترتيب ابعاد ارتباطالت (92/0)، اصول توسعه بلند مدت (88/0)، درك شرايط ورزشكار (88/0)، شبكه حمايت محيطي (87/0) و تمركز بر توسعه بلند مدت (81/0) بيشترين اولويت را داشتند. نتيجه گيري: بر اساس يافته ها مشخص شد كه داشتن ارتباط مربي، خانواده، معلم و ..... با ورزشكار مي تواند به پيشرفت و موفقيت ورزشكار در همه مراحل توسعه و شكوفايي او كمك كننده باشد و ورزشكار مي تواند از راهنمايي هاي تاكيتيكي و تكنيكي مربيان خود، روحيه دادن خانواده و معلمان و دستان خود در همه مراحل توسعه و شكوفايي استعداد خود بهرمند شود.