ارتباط خودپنداره بدني و تركيب بدن نوجوانان: نقش تعديل گري آمادگي قلبي عروقي

زمينه و هدف: در طي ده‌هاي گذشته تحقيقات زيادي در مورد ارتباط خودپنداره بدني با تركيب بدن انجام‌شده است، انگيزه موج تازه براي توجه به اين موضوع بررسي تأثير عواملي است كه ممكن است دراين‌ارتباط نقش تعديل‌كننده داشته باشند؛ بنابراين هدف اين پژوهش بررسي نقش تعديل‌كننده آمادگي قلبي عروقي در ارتباط بين خودپنداره بدني و تركيب بدن در نوجوانان بود. روش كار: نمونه پژوهش حاضر را 335 نفر از دانش‌آموزان مدارس متوسطه اول در شهر تهران كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند تشكيل مي‌دهند. ابتدا شاخص‌هاي پيكر سنجي قد و وزن، دور كمر با استفاده از متر نواري، چين‌پوستي تحت كتفي و سه سر بازويي با استفاده از كوليس و دو 540 متر اندازه‌گيري شد. سپس دانش‌آموزان فرم كوتاه پرسشنامه خودتوصيفي بدني مارش (2010) را تكميل كردند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS نسخه 21 و PLS نسخه 6 تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد ارتباط معناداري بين BF، WC، BMI، آمادگي قلبي عروقي و خودپنداره بدني پيدا شد (001/0P=). همچنين آمادگي قلبي عروقي ارتباط بين خودپنداره بدني و تركيب بدني را تعديل مي‌كند. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين مطالعه پيشنهاد مي‌كنند مداخلات به‌جاي تأكيد صرف بر كاهش شاخص توده بدن در كودكان و نوجوانان بر بهبود آمادگي قلبي عروقي تأكيد كنند؛ بنابراين بايد در دوره نوجواني مداخلاتي طراحي شود كه حداقل بهبود را در آمادگي قلبي عروقي داشته باشند، زيرا تأكيد بر آمادگي قلبي عروقي باعث بهبود فاكتورهاي روان‌شناختي، جسماني و پيشگيري از چاقي و اضافه‌وزن در دوره نوجواني مي‌شود.