ارتباط بين شيوه‌هاي مديريت استعداد و شناسايي استعداد سازماني

زمينه و هدف: هدف از تحقيق حاضر، ارتباط بين شيوه‌هاي مديريت استعداد و شناسايي استعداد سازماني در مجموع كل مديران و كاركنان اداره كل تربيت بدني استان فارس مي‌باشد.. روش كار: براي عملياتي كردن اين تحقيق، تعداد 107 پرسشنامه در بين كاركنان و 57 پرسشنامه در بين مديران اداره كل تربيت‌بدني استان فارس پخش شد كه از اين تعداد، 80 برگ پرسشنامه از كاركنان و 50 برگ پرسشنامه از مديران به محقق بازگردانده شد كه مورد تحليل واقع گشتند. براي جمع‌آوري اطلاعات، از پرسشنامه‌ي عناصر مديريت استعداد سيبوسيسو (2007) استفاده‌شده تا ادراكات كاركنان و مديران را مرتبط با عناصر مديريت استعداد اندازه‌گيري كند. اين پرسشنامه در آغاز به‌وسيله سيبوسيسوو تونگا (2007)، در آفريقاي جنوبي ساخته و توسعه داده‌شده است. ميزان پايايي اين پرسشنامه در مطالعه‌ي سيبوسيسو با استفاده از آلفاي كرونباخ 88/0= α به دست آمد براي تعيين تفاوت بين ادراكات كاركنان و مديران، از آزمون تجزيه تحليل واريانس چند متغيري (MANOVA) استفاده گرديد. از آلفاي كرونباخ جهت بررسي پايايي ابزارها استفاده شد. سطح احتمال براي معني‌داري فرضيه‌ها برابر با 05/0 در نظر گرفته‌شده است. براي تجزيه‌وتحليل داده‌هاي به‌دست‌آمده از پژوهش، از نرم‌افزار 16SPSS- استفاده شد يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان داد كه بين شيوه‌هاي مديريت استعداد و شناسايي استعدادهاي سازماني از ديدگاه مديران و كاركنان ارتباط وجود دارد (55/0r=و 01/0p )؛ كه با تحقيق ساهل (1987) و باتنگار (2007) سانكلفمن و رنت مسترلند (2009) همخواني دارد. معني‌دار بودن ارتباط بين شيوه‌هاي مديريت استعداد و شناسايي استعدادهاي سازماني، يافته مثبتي براي مديريت و ساير برنامه ريزان سازمان مي‌باشد. نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت كه شيوه‌هاي مديريت استعداد انجام كل استراتژي‌ها يا سيستم‌هاي طراحي‌شده در افزايش بهره‌وري محل كار به‌وسيله فرايندهاي پيشرفتي در جذب، استخدام، حفظ و استفاده از افراد بااستعدادها و ويژگي‌هاي لازم در مواجهه با نيازهاي حال و آينده مي‌باشد..