بررسي وضعيت اثربخشي سازماني در دبيران تربيت بدني استان خراسان جنوبي

زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي وضعيت اثربخشي سازماني در بين دبيران تربيت بدني استان خراسان جنوبي بود كه تعداد اعضاي نمونه در اين پژوهش با توجه به حجم جامعه 200 نفر برآورد گرديد. روش كار: براي انتخاب نمونه از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي استفاده شد براي سنجش اثربخشي سازماني از پرسشنامه استاندارد اثربخشي سازماني پارسونز (1969) كه روايي آن توسط گروهي از خبرگان و تحليلي عاملي تاييدي و اعتبار آن توسط آلفاي كرونباخ (91/0) مورد تاييد قرار گرفت. يافته‌ها: يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد كه 117 نفر (5/58 درصد) از افراد نمونه مرد و 83 نفر (5/41 درصد) از آنان زن بوده است. 62 تعداد 6 نفر (3 درصد) داراي سن كمتر از 30 سال، 91نفر (5/45 درصد) داراي سن بين 30 تا 40 سال و 103 نفر (5/51 درصد) داراي سن بيشتر از 40 سال معرفي شده اند. همچنين مي توان گفت 133 نفر (5/66 درصد) داراي تحصيلات ليسانس و 67 نفر (5/33 درصد) داراي تحصيلات فوق ليسانس و بالاتر هستند. همچنين يافته ها نشان داد كه وضعيت اثربخشي سازماني در هر دو گروه دبيران مرد و زن مطلوب بود.به گونه اي ميانگين وضعيت اثربخشي سازماني در دبيران زن به طور معني دار از ميانگين اثربخشي سازماني دبيران مرد بيشتر بود. نتيجه‌گيري: در تبين اين نتايج بايد يادآور شد كه بي شك توجه مديران و كارشناسان بر انجام وظايف به عنوان رهبري توسعه ورزش در جوامع، بيان روشن اهداف و مأموريت ها، ارتقاء كيفي و كمي ورزش و تربيت بدني، حمايت از كارشناسان تربيت بدني، ارائه بازخورد از مراجعه كننده ها ، بهبود وضعيت ورزش در جامعه، ايجاد محيطي منظم و سالم، بهبود مهارت هاي آموزشي، ارتباطات مؤثر با ورزشكاران، شفاف بودن استراتژي هاي سازمان، ارتقاء رويه هاي آموزشي، تأكيد بر پيشرفت سازماني، بهبود برنامه هاي آموزشي در سازمان، تأكيد بر آموزش و يادگيري كيفي و جلب حمايت هاي ورزشكاران از برنامه هاي آموزشي ، از عوامل ارتقاي اثربخشي در سازمان ها مي باشد.