اثرات تعاملي تمرين استقامتي و مصرف استروژن بر شاخص توده بدن و حافظه احترازي موش هاي صحرايي اوركتومي شده

زمينه و هدف: يائسگي، يكي از مراحل تكاملي زنان است كه تمام زنان با افزايش سن آن را تجربه مي كنند و اين پديده، زنان را در معرض تغييرات گسترده اي قرار مي دهد. هدف از تحقيق حاضر بررسي اثرات تعاملي تمرين استقامتي و مصرف استروژن بر شاخص توده بدن و حافظه احترازي موش هاي صحرايي اوركتومي شده بود. روش كار: جهت اجراي تحقيق حاضر در ابتدا 32 سر موش صحرايي ماده اوركتومي شده و 8 سر موش صحرايي سالم با نژاد اسپراگ دوالي بر اساس وزن به پنج گروه هشت سري شامل (1)كنترل، (2)شم، (3)مصرف استروژن، (4) تمرين استقامتي، (5) تمرين استقامتي همراه با مصرف استروژن، تقسيم شدند. در ادامه موش هاي صحرايي گروه هاي 4 و 5 به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقيقه تمرينات استقامتي را انجام دادند. همچنين گروه هاي 3و 5 به مدت هشت هفته روزانه روزانه استروژن (mg/kg 40 استراديول والرات) به صورت صفاقي دريافت نمودند. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني، حافظه احترازي، به وسيله دستگاه شاتل باكس از موش هاي صحرايي اندازه گيري شد. جهت تجزيه و تحليل يافته هاي تحقيق تحليل واريانس يك راهه و آزمون تعقيبي توكي و آزمون ناپارامتريك كراسكال واليس توسط نرم افزار SPSS استفاده شد. سطح معني داري نيز براي تمام محاسبات (05/0 ≥p) در نظر گرفته شد. يافته ها: سطوح شاخص توده بدن در گروه تمرين استقامتي (02/0=p) نسبت به گروه كنترل كاهش معني داري يافت؛ شاخص توده بدن در گروه هاي تمرين استقامتي (004/0=p) نسبت به گروه مصرف استروژن كاهش معني داري يافت؛ تفاوت معني داري در سطوح مدت زمان تاخير ورود به خانه تاريك در موش هاي صحرايي گروه هاي پنج گانه تحقيق وجود ندارد (08/0=p). نتيجه گيري: با توجه به نتايج مطالعه حاضر به نظر مي رسد ويژگي هاي رشته تحصيلي تربيت بدني از جمله فعاليت هاي بدني مي تواند موجب بهبود كيفيت زندگي دانشجويان گردد. اگر چه در اين خصوص نياز به تحقيقات ديگري نيز مي باشد.