اثر يك برنامه هشت هفته اي حركات اصلاحي بر ناهنجاري سر به جلو و حس وضعيت گردن

زمينه و هدف: پديده ناسازگاري هاي اسكلتي-عضلاني و تغييرات نامطلوب وضعيت بدني بدليل اتخاذ عادات بدني نامناسب و حركات تكراري مستمر، موضوع قابل مطالعه مهمي در حيطه طب ورزشي است. از اينرو هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثر يك برنامه هشت هفته اي حركات اصلاحي بر ناهنجاري سر به جلو و حس وضعيت گردن بود. روش كار: 30 دانشجوي دختر با عارضه سر به جلو زاويه بيش از 46 درجه به صورت هدف دار انتخاب و سپس به صورت تصادفي به دو گروه كنترل (با ميانگين سني 00/2 ± 00/20 سال، قد 03/3 ± 59/1 سانتي متر، وزن 08/5 ± 13/58 كيلوگرم و شاخص توده بدني 41/1 ± 71/22 كيلوگرم/مترمربع) و تجربي (با ميانگين سني 55/1 ± 53/20 سال، قد 02/0 ± 60/1 سانتي متر، وزن 10/4 ± 53/60 كيلوگرم و شاخص توده بدني 20/1 ± 61/23 كيلوگرم/مترمربع) تقسيم شدند. آزمودني هاي گروه تجربي به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته به مدت 30 تا 70 دقيقه به تمرينات اصلاحي پرداختند. زاويه سر به جلو با استفاده از عكس برداري از نماي جانبي و حس وضعيت گردن با استفاده از آزمون خطاي بازسازي زاويه هدف قبل و بعد از هشت هفته تمرينات اصلاحي اندازه گيري شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تي زوجي و آزمون آناليز كوواريانس با استفاده از نرم افزار SPSS (22) استفاده شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد ميانگين زاويه سر به جلو آزمودني ها پس از شركت در برنامه تمرينات اصلاحي كاهش يافته است(001/0=p). همچنين خطاي بازسازي زاويه هدف در افراد مبتلا به جلو آمدگي سر كاهش معني داري نشان داد(001/0=p) كه نشان دهنده بهبود معني دار حس عمقي بود. نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد برنامه تمرينات اصلاحي باعث كاهش ميزان زاويه سر به جلو و بهبود حس وضعيت گردن شده است. از اينرو به مربيان اصلاحي و درمانگران توصيه مي گردد برنامه تمريني پيشنهادي در اين پژوهش را به طور منظم اجرا نمايند.