بررسي اثربخشي تحريكات وستيبولار بر تعادل ايستا در كودكان كم توان ذهني

هدف: كودكان كم توان ذهني در تعادل عملكرد ضعيفي دارند لذا در اين پژوهش تاثير تحريكات وستيبولار بر تعادل ايستا در دختران كم توان ذهني مورد بررسي قرار گرفته است روش كار: 12 دختر كم توان ذهني مدرسه احياء بروجرد با سن بين 8 تا11 انتخاب و به بصورت تصادفي به دو گروه 6 نفره، كنترل و آزمايش تقسيم شدند، گروه آزمايش به مدت 6 هفته، هفته اي دو جلسه و هر جلسه 35 دقيقه تحريكات وستيبولار دريافت كردند. پيش آزمون و پس آزمون با استفاده از آزمون اصلاح شده لك لك (Stork) در چهار وضعيت مختلف با دستكاري بينايي و سطح، بعمل آمد. از آزمون هاي تي همبسته و مستقل به منظور تحليل داده ها استفاده شد يافته ها : نتايج افزايش معناداري در تعادل ايستا در وضعيت هاي اول و سوم درگروه آزمايش بعد از مداخله تحريكات وستيبولار را نشان داد. مقدار تي همبسته درگروه آزمايش در وضعيت اول(چشم باز و سطح سخت) Sig= 0.014 و در وضعيت سوم (چشم باز و سطح نرم) 0.029 Sig= بود وهمچنين با مقايسه ميانگين دو گروه مقدار تي مستقل در وضعيت اول Sig=0.19 و سوم Sig= 0.037 بود كه اين تفاوتها معني دار بود ( سطح معني داري 05/ ) نتيجه گيري : نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه استفاده از تحريكات وستيبولار در تعادل ايستاي كودكان كم توان ذهني موثر بوده و از آن مي توان در كنار سايرفعاليتها استفاده نمود.