بررسي ميزان اهميت عناصر موثر در آسيب پذيري شهري از نظر پدافند غير عامل با روش ( AHP ) نمونه موردي: شهر ميانه

چكيده سرزمين ما ايران به دليل موقعيت خاص جغرافيايي و سياسي همواره در معرض انواع خطرات طبيعي (زلزله و سيل) و تهديدات انسان ساز )جنگ( قرار داشته است و تلفات انساني و خسارات مالي سنگيني متحمل شده است. متاسفانه در كشور ما عليرغم پشت سر گذاشتن هشت سال دفاع مقدس و داشتن تجارب ارزشمند در برابر بلاياي طبيعي، اهميت بحث ايمني و امنيت در شهرسازي و معماري چنان كه بايد مورد توجه قرار نگرفته است و همچنان شاهد ساخت و سازهايي هستيم كه به طور روز افزون آسيب پذيري محيط كالبدي را در برابر انواع بحران ها افزايش مي دهند. امروزه با استفاده از برنامه هاي جامع مديريت بحران مي توان با بكارگيري اقدامات موثر همراه با طرح هاي كاربردي و حتي الامكان كم هزينه و چند منظوره در مرحله آمادگي قبل از بحران، به ميزان زيادي از شدت و گستردگي خسارات و تلفات ناشي از خطرات كاست. از مهمترين اين تمهيدات، بكارگيري اصول پدافند غيرعامل به عنوان راهكاري جهت كاهش خطرپذيري در برابر خطرات مختلف و افزايش كارايي پس از وقوع خطر است كه بايد در سطوح مختلف برنامه ريزي منطقه اي، شهرسازي و معماري مورد توجه قرار گيرد. تحقيق حاضر با استفاده از روش توصيفي و تحليلي و روش تحليل به تحليل ميزان اهميت كاربري ها و عناصر اصلي شهر ميانه كه اهميت زيادي در AHP سلسله مراتب با استفاده از روش بحث برنامه ريزي و مديريت پدافند غير عامل شهر ميانه دارند، پرداخته است.