بررسي عوامل مؤثر در ايجاد محرميت فضا در معماري

محرميت به عنوان يكي از اصول اعتقادي حاكم بر جوامع اسلامي و اصلي جدايي ناپذير از معماري ايراني - اسلامي، نقش به سزايي در شكل گيري معماري سنتي كشورهاي اسلامي و تأكيد بر مسأله حجاب و پوشيدگي و صيانت از محرميت بانوان داشته است. از ميان ارزش هاي ديني مسأله حفظ حريم و حجاب، بيشترين تأثير را بر شكل گيري زندگي جوامع مسلمان بشري داشته است. توجه به طراحي همراه با محرميت در تمامي آثار معماري قديم كشورهاي اسلامي قابل مشاهده است. در اين مقاله به بررسي اصل محرميت و ميزان توجه و بهره گيري از آن در معماري جهان اسلام به خصوص معماري ايراني پرداخته شده است. با توجه به بررسي هاي انجام شده بر روي ساختمان هاي قديمي در شهرهاي مختلف كشور ايران، از بين شاخصه هاي بررسي شده ايجادكننده محرميت فضا در معماري، شاخص هاي استفاده از تعداد درهاي متفاوت براي فضاها با توجه به خصوصي و عمومي بودن فضا و توجه به عدم اشرافيت در طراحي بنا به عنوان شاخص هايي داراي بيشترين كاربرد و شاخص استفاده از جان پناه هاي بلند و نسبتا پوشيده در اطراف بام داراي كمترين كاربرد در طراحي معماري ساختمان هاي قديمي بوده اند.