بازشناسي اصول تاثيرگذار بر زيست پذيري شهري در فضاهاي مسكوني

امروزه زيست پذيري در بيشتر كشورهاي توسعه يافته به عنوان يك اصل راهنما در چارچوب گفتمان پايداري در سياست گذاري ها و برنامه ريزي شهري گسترش پيدا كرده است. مديريت شهري، الگوي تاريخي و چشم انداز طبيعي از جملهٔ مهم ترين عوامل مؤثر بر زيست پذيري شهر هستند. روش كار در مقاله حاضر، از نوع مروري مي باشد و با استفاده از بررسي متون كتابخانه اي و پايگاه هاي اينترنتي انجام شده است. در اين تحقيق، ابتدا به بررسي پيشينه تحقيق و سپس مباني نظري مرتبط با زيست پذيري شهري پرداخته شده و مدل مفهومي آن نيز ارائه گرديده است. سپس به بررسي تعاريف و عوامل مؤثر در بازشناسي اصول مؤثر بر زيست پذيري شهري در فضاهاي مسكوني و مفاهيم نظري آنها پرداخته شده است. با بازشناسي انجام گرفته مي توان گفت كه برخي از شاخص هاي مهم زيست پذيري به شرح زير است: دسترسي راحت به خدمات و امكانات، امنيت، پايداري، فضاي سبز مناسب، كيفيت هوا، توجه به اصول فرهنگي جامعه، انعطاف پذيري براي فراهم آوردن مجتمع مسكوني مطلوب كه در نهايت با درك درست پيوند ميان اين عوامل، مي توان به مسكني مطلوب دست يافت.