بهينه سازي شبكههاي تخت دولايه فضاكار با طول دهانه ۲۱ متري با استفاده از الگوريتم ازدحام ذرات

در اين تحقيق طراحي بهينه ي شبكه ي تخت دولايهي فضاكار با فرم مربع روي مربع با طول دهانهي 21 متري و با درنظرگرفتن رفتارخطي، با استفاده از الگوريتم ازدحام ذرات 1 ارائه ميشود. فرم مناسب سازههاي فضاكار تأثير بسزايي در تعيين يك طرح مناسب جهت بهينه سازي اين سازهها دارد . هدف اصلي از اين تحقيق تعيين بررسي تأثير بهينه سازي در كاهش وزن اين سازه ها ميباشد. بهينه سازي اين مدل با فرض رفتار خطي صورت خواهد گرفت. با توجه به اينكه لوله هاي مورد استفاده در اين سازه بطول 6 متر ميباشد لذا جهت جلوگيري از پرت مصالح و كاهش تعداد گرهها بدليل كاهش هزينه سعي شده تا حد امكان شبكه ها بصورت 3 در 3 انتخاب شود و طول المان هاي مورب نيز 3 متر در نظر گرفته شود. شبكه بر روي ستونهايي به ارتفاع 6 متر، تحت بارگذاريهاي مرده، زنده و زلزله با استفاده از نرم افزار Sap2000 تحليل و طراحي شده تا تأثير اين عوامل بر وزن سازه مورد مطالعه قرارگيرد و طرح مهندسي 2 براي طول دهانه بدست آيد سپس مدل مذكور را در Opensess تحليل كرده تا به تطبيق نتايج بدست آمده از Sap2000 و Opensess برسيم و سپس به بهينه سازي اين مدل با استفاده از نرم افزار Matlab پرداخته شده و نتايج طرح بهينه 3 با طرح مهندسي مورد مقايسه قرار گرفته است. به طوري كه  براي سازهي با طول دهانه ي 21 متري وزن شبكه به ميزان 3 / 6 درصد نسبت به طرح مهندسي كاهش مي يابد.