بررسي جايگاه الگوهاي كاركردي اسلام با استفاده از مدل هاي شناختي لايه اي در روند توليد الگوريتم پارامتريك

امروزه هيچ چيز تازهتر نيست از حقيقتي كه بي زمان است و پيامي كه از سنت بر ميآيد و مناسب زمان حال است، زيرا مناسب همه زمانهاست. با ورود رايانه، تغييراتي در روند طراحي معماري رخ داد و جريانهايي از جمله معماري پارامتريك ايجاد شد. در تحقيق حاضر ابتدا به واكاوي اين نوع معمارى ميپردازد. نقوش و بافتهاي هندسي دو بعدي سنتي كه يكي از زيبا ترين اين نقوش شمسه است كه از دير باز با معماري ايراني به عنوان آرايهاي زيبا، زينت بخش آن بوده كه به بيان زيبا شناختي حقيقت يگانگي خداوند آفريدگار جهان كثرتها مي باشد. دستمايه اصلي اين مقاله در پيگيري امكان تحول الگوريتمي اين نقوش به نمونه هاي سه بعدي بر اساس بازنمايي مفاهيم متعالي در معماري معاصر از طريق به كارگيري فن آوريهاي ديجيتال و به مطالعه امكان ايجاد نمونههاي سه بعدي حاصل از تحول اگوريتميك اين نقوش به عنوان مدل زاينده فضاهاي معماري پرداخته است، با روش شبيه سازي و مدل سازي در پي آن است كه فرم سادهي شمسه را از تكرار هاي هندسي به فرمي مبتني بر الگوريتم ارتقا و توسعه دهد. با استفاده از شناخت و نگارش الگوريتم مناسب ميتوان بر پايه نقوش هندسي دو بعدي نتايجي در بعد سوم و از آنجا در فضاي معماري، توليد گرهاي با فرمي منعطف و الگوريتميك كه مي تواند نسبت به پارامترهاي محيطي واكنش نشان دهد.