كودك و ارتباط بدون واسطه با طبيعت

كودكان امروز آينده سازان فرداي كشورها هستند. براي داشتن فردايي بهتر، امروز بايستي به نيازهاي اين قشر توجه كرد و آنها را در محيط بهتري پرورش داد. كودكان از نظر ويژگي هاي روانشناختي و رابطهاي كه به لحاظ ادراكي و رفتاري با محيط برقرار مي كنند، با ديگر گروه هاي جامعه متفاوت هستند. آنها حساس ترين و تاثيرپذيرترين گروه سني جامعه را تشكيل ميدهند و مهمترين سال هاي زندگي خود، يعني زماني كه پايه هاي رشد شخصيتي، ذهني، جسمي و اجتماعي آنها شكل مي گيرد را سپري مي كنند. محيط هاي طبيعي و اكوتوريستي بستر مناسبي است در شناخت محيط توسط كودك، به صورتي كه او سردي و گرمي را روي پوست خود احساس كند، زمين زير پاي خود را بشناسد، صداها و بوهاي پيرامون خود را بشنود، نور محيط را با شدت طبيعي آن احساس كند و در نهايت ارتباط خود را با فضاهاي طبيعي افزايش دهد. بر اين اساس پژوهش حاضر به صورت توصيفي- تحليلي مي باشد كه اطلاعات آن به صورت اسنادي و كتابخانه اي جمع آوري گرديده است. نتايج تحقيق حاضر بر اين مهم استوار است كه تنها در طبيعت است كه كودكان مي توانند آزادانه بدوند، اكتشاف كنند و بدون محدوديت انرژي صرف كنند و تاثيرگذارترين محيط ها را براي آموزش كودكان به وجود بياورند.