بررسي نقش شاخص هاي كالبدي فضاهاي آموزشي در ارتقاء كيفي فضاي باز

شرايط محيطي و مطلوبيت فضا در ايجاد انگيزه و ميزان فراگيري فرد تاثيرگذار است. فرآيند يادگيري دانشجويان مي تواند به طور گسترده تحت تاثير زندگي اجتماعي آن ها در فضاهاي آموزشي شكل گيرد. فضاهاي معماري نقش مهمي در فرآيند يادگيري دانشجويان دارند. با توجه به اينكه در معماري عصر ما همواره عمده توجه به فضاهاي داخلي بوده و محوطه و فضاهاي خارجي كمتر مورد توجه قرار گرفته اند، از مطلوبيت كيفي فضاي باز و مابين كاسته شده و كاركرد فضاهاي نيمه باز و بسته نيز تحت تأثير قرار گرفته است. در اين راستا پژوهش حاضر سعي به بررسي نظريه ها و رويكردهاي معماري منظر در رابطه با فضاهاي باز دانشگاه ها نموده است و هدف نهايي استخراج عوامل مطلوبيت فضاهاي باز محيط هاي دانشگاهي است. در پژوهش حاضر از روش تحقيق توصيفي- تحليلي استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه حس مكان، اجتماع پذيري، توسعه پذيري و آموزش پذيري در ايجاد مطلوبيت فضاي باز نقش موثر دارند. تدوين شاخص هاي كالبدي با هدف تعلق خاطر به مكان و ايجاد حس دلبستگي، انعطاف پذيري فضاي جمعي، بازشناسي فعاليت ها و توانش محيطي، مطلوبيت فضاي باز را ارتقا مي دهد.