بررسي ميزان جذب و واجذب هيدروژن نانوكامپوزيت ليتيم آلومينيوم هيدريد و منيزيم به عنوان كاتاليست

امروزه هيدروژن به عنوان يكي از بهترين جايگزينها براي سوختهاي فسيلي مدنظر مي باشد. اما مسئله اصلي استفاده از اين انرژي پاك، نحوه ذخيره آن است. هيدروژن را به شيوه هاي مختلف در دنيا ذخيره مي كنند. در بين روش هاي ذخيره هيدروژن هيدريد هاي فلزي نسبت به روش هاي ديگر به دليل قابليت ذخيره سازي وزني، حجمي و ايمني بالاتر بيشتر مورد توجه قرار گرفته است. از معايب اين روش، احتمال كم جذب مولكول هاي هيدروژن بر روي سطح و علاوه بر اين سرعت كند واكنش جذب هيدروژن در دماهاي پايين مي باشد، كه عمدتا به سبب توانايي ضعيف كه در تفكيك مولكول هاي هيدروژن در سطح فلز است. براي غلبه بر اين مشكل مي توان از كاتاليست هاي مانند فلزات واسطه، اكسيد هاي فلزي، تركيبات بين فلزي و كربني استفاده كرد. استفاده از كاتاليست هاي مختلفي نظير آهن، نيكل، پلاديوم، تيتانيوم، واناديوم گزارش شده است [1]. در اين مقاله، مواد اوليه شامل ليتيم آلومينيوم هيدريد (فاز هيدريد) و منيزيم (به عنوان كاتاليست) ابتدا توسط آسيا ماهواره اي براي مدت زمان 24 ساعت آسياكاري شدند تا ساختار كاملا يكنواخت و در ابعاد نانويي ايجاد گردد و در نهايت با استفاده از دستگاه سيورت، اندازه گيري ميزان جذب و واجذب هيدروژن مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج ميزان جذب هيدروژن 6/4 درصد و واجذب 6/4- هيدروژن گزارش نمود. بهبود حاصل در ميزان جذب و واجذب ناشي از حضور كاتاليست در فرآيند مي باشد، كه اين ميزان با توجه به هزينه كم ساخت اين محصول و سادگي روش توليد، مناسب مي باشد.