استگاه فلسفه تحليلي در نظرات فرگه و دامت، در مورد زبان و ارتباط آن با تعليم و تربيت

هدف اصلی این مقاله، تحلیل زبان به عنوان یك عنصر واقعیت است. نظریه چرخش زبانی در آثار فرگه و دامت موجب شد تا فیلسوفان تحلیلی تنها راه وصول به تحلیل اندیشه ها را زبان بدانند. بیشتر حساسیت نگرش تحلیلی در فلسفه، زبان و نقش آن در تعلیم و تربیت، ارتباط بین معلم و متعلم را از طریق زبان توضیح می دهد. از اینرو یكی از اهداف مهم در تعلیم و تربیت، آشناسازي افراد با امكانات زبانی است كه در واقع دریچه فهم حقایق است و بایستی یادگیرنده را به بارهاي معنوي و پیش فرض هاي زبان متوجه نمود. از نظر فیلسوفان تحلیلی، تربیت به سوي اهدافی ارزشمند ترسیم شده است. اما اشكال مهمی كه در این رویكرد مورد توجه قرار گرفته این است كه در حقیقت در این گونه از بیان، تحلیل گر فهم خود را به مخاطبین تحمیل می كند، نه اینكه واقعیت تربیت را منعكس كند. با اینكه علم بایستی در تجربه مشاهده شود، ولی چیزي كه مهم است این نكته است كه یادگیرنده فهمی تحلیلی از هرآن چه كه آموزش می بیند را پیدا كند، لذا موادي كه شخص را با ظرافت، اهمیت زبان و نقش آن در معرفت آشنا می سازد، لازم است ضرورتا در تعلیم و تربیت قرار گیرد.