تعيين بهينه محل ايستگاه هاي GPS به منظور رفتارسنجي گسل هاي فعال مطالعه موردي: گسل شمال تبريز

با ظهور فناوري هاي جديد به‌ويژه سيستم تعيين موقعيت جهاني GPS پيشرفت قابل توجهي در بسياري از مطالعات مربوط به مسائل زمين ساختي صورت گرفته است. كيفيت و قابليت اطمينان به نتايج حاصل از اين مطالعات به محل ايستگاه ها، طرح شبكه و روش‌هاي اندازه گيري بستگي دارد. هدف از اين تحقيق تعيين بهينه محل ايستگاه هاي شبكه ژئوديناميك جهت حل دقيق تر مسئله معكوس است. بدين منظور از روش آناليز حساسيت استفاده شده است. با استفاده از آناليز حساسيت تعيين مي شود كه تغيير در ورودي، خروجي را چقدر تحت تأثير قرار مي دهد. شاخص هاي حساسيت براي پارامترها با استفاده از روش HDMR تعيين شده است. اين روش بر اساس آناليز واريانس استوار است. مدل اوليه مورد استفاده مدل تحليلي اكادا مي باشد. روش HDMR براي مدل اكادا با 9 پارامتر ورودي شيب، عمق، نرخ لغزش، طول، عرض، آزيموت، ريك و بازشوندگي گسل، رئولوژي پوسته (نسبت پواسن) براي بررسي اثر پارامترهاي ورودي بر روي خروجي جابجايي مورد استفاده قرار گرفته است. شبيه‌سازي ها‌ بر اساس فرامدل HDMR انجام شده است. بدين منظور از 3600 ايستگاه شبيه‌سازي‌شده در يك منطقه به ابعاد 300 در 300 كيلومتر استفاده شد. ايستگاه ها به‌صورت متقارن در دو طرف گسل در نظر گرفته شدند. براي هريك از ايستگاه‌ها آناليز حساسيت بر روي هر 9 پارامتر ورودي انجام گرفت. بر اساس نتايج آناليز حساسيت صورت گرفته ملاحظه گرديد كه بيشترين حساسيت مربوط به نرخ لغزش و كمترين آن مربوط به ريك گسل است. همچنين نتايج حاصله نشان مي‌دهد كه براي تعيين نرخ لغزش، ايستگاه‌ها بايد دور از گسل و براي تعيين عمق قفل‌شدگي، ايستگاه‌ها بايد نزديك گسل احداث شوند.