بررسي سه رويكرد محلي مبتني بر جابجايي حسگرهاي تحت همپوشاني مفرط به منظور بهبود حفره هاي پوششي در شبكه حسگر بي سيم

پيشرفتهاي اخير در زمينه شبكه هاي حسگر بي سيم منجر به استفاده گسترده از آن ها در كاربردهاي گوناگون شده است. برقراري پوشش سراسري در منطقه مورد نظر به كمك حداقل گره هاي حسگر نقش بسيار مهمي را در كيفيت سرويس دهي و كسب اطلاعات و همچنين كاهش هزينه هاي مربوط به راه اندازي شبكه حسگر بي سيم، ايفا مي كند. دو روش سراسري و محلي رويكردهاي اساسي به منظور مقابله با حفره هاي پوششي در منطقه مورد مطالعه مي باشند. در روش سراسري قبل از توزيع گره هاي حسگر در منطقه با بهره گيري از توابع بهينه سازي موقعيت هاي بهينه قرارگيري گره ها به گونه اي كه از بروز حفره هاي پوششي جلوگيري شود، تعيين مي گردد. در روش محلي پس از توزيع ابتدايي گره ها در منطقه، با استفاده از جابه جايي گره ها سعي بر پوشش حفره هاي شناسايي شده مي شود. در مطالعه حاضر سعي بر آن شده است كه با بهره گيري از موقعيت هاي بهينه بازيابي حفره هاي شناسايي شده در منطقه، مستخرج از يك روش درخت مبنا و به كمك سه روش محلي، مبتني جابه جايي گره-هاي حسگر متحرك تحت همپوشاني مفرط موجود در منطقه فرآيند بهبود حفره هاي پوششي صورت پذيرد. نتايج حاصل از شبيه سازي ها نشان دهنده عملكرد مناسب سه روش محلي مي باشد. روش هاي ارائه شده نياز به اضافه شدن گره جديد را از بين برده اند و به كمك جابه جايي گره هاي متحرك واجد شرايط حركت موجود در منطقه قادر به پوشش حفره هاي شناسايي شده مي باشند. اين امر سبب شده است كه به توان به كمك حداقل گره حسگر موجود در منطقه پوشش سراسري برقرار گردد و از بروز هزينه هاي سربار اضافه شدن گره هاي جديد جلوگيري به عمل مي آورد.