ميراث روستايي و توسعه ي گردشگري فرهنگي در روستاهاي تاريخي (مطالعه موردي: روستاي باستاني اسك در آمل)

گردشگري فرهنگي يكي از گونههاي پرطرفدار گردشگري است كه بر اساس ميراث فرهنگي مقاصد استوار است. روستاها به دليل برخورداري از قدمت و فراخور آن فرهنگ و هويتمندي سبك زندگي جامعهي محلي از غنيترين مقاصد گردشگري فرهنگي محسوب ميشوند. در اين پژوهش بر اساس مطالعات اسنادي و تحقيقات ميداني به بررسي و تحليل رابطه ميان ميراث روستايي و توسعه گردشگري فرهنگي در روستاي باستاني اسك از توابع شهرتان آمل پرداخته شده است. بررسي ميداني پژوهش شامل توزيع پرسشنامه و گردآوري آراء متخصصان ميراث فرهنگي و گردشگري آشنا به ميراث و فرهنگ ساكنان روستاي باستاني اسك ميباشد. در اين پرسشنامه محققساخت بر المانهاي فرهنگي روستا همچون آثار تاريخي، زندگي سنتي و مراسم آييني تأكيد شده است. براي پردازش و تحليل استفاده شده است. نتايج نشان ميدهد، ماهيت گردشگري در اين SPSS دادهها از نرمافزار آماري منطقه تغيير نموده و روندي در تبديل گردشگري از ميراث محور به گردشگري مبتني بر طبيعت ديده ميشود، اما المانهاي فرهنگي همچنان به طور كم فروغ به حيات خود ادامه ميدهند. از ميان معيارهاي ياد شده اجراي مراسم سنتي و آييني بيشترين تأثير را بر جذب گردشگران و توسعهي گردشگري ميراث فرهنگي در منطقه دارند. با توجه به شرايط موجود در منطقه و اهميت تلفيق جاذبه هاي طبيعي و فرهنگي، بايد نسبت به كمرنگ شدن المانهاي فرهنگي و ميراث و افول شديد گردشگري ميراث در روستاي باستاني اسك هشدار داد و در راستاي احياء اساسيترين گونهي گردشگري در منطقه گام هايي اساسي برداشت.