تحليل مولفه هاي تاثير گذار بر شكل گيري احساس تعلق در مجتمع مسكوني

در نتيجه گسست تاريخي و جدايي از فرهنگ و ميراث گذشتگان، مكان هايي بدون تفاوت در كيفيت و رمز و راز شكل گرفته اند؛ همچنين تخريب ها و ساخت و ساز هاي بي رويه سبب شكل گيري بحران هاي بي هويتي و بي مكاني گرديده اند. در واقع معناي محيط كالبدي عامل هويت بخش و تعلق افراد به مكان است كه در ارتباط با ديگران پديد مي آيد. اين عوامل سبب شدند تا شاخص هاي معنايي در نظر برنامه ريزان و طراحان شهري بيش از پيش مورد توجه قرار گيرند. در همين راستا پس از انقلاب و با هدف تعادل بخشي به نظام سكونتي، طراحان با چالشي جدي در ارتباط با چگونگي هويت بخشي و شكل گيري احساس تعلق به مكان در فضا هاي سكونتي روبرو هستند. از اين رو هدف اصلي اين پژوهش نيز تحليل مولفه هاي تاثير گذار بر شكل گيري احساس تعلق افراد به مكان و جدا سازي عوامل برجسته از نقطه نظر افراد صاحبنظر در اين زمينه مي باشد. براي دستيابي به اين مهم راهبرد اين پژوهش كيفي بوده و همچنين در پژوهش پيش رو در راستاي تفكيك عوامل شاخص به روش مصاحبه نيمه ساختار يافته به جمع آوري و تفكيك داده ها پرداخته شده است. مطالعات اين پژوهش در نهايت، عوامل منتخب در زمينه رواني و محيطي را كه بيشترين تاثير را در شكل گيري احساس تعلق دارند بيان مي دارد. اين پژوهش مي تواند زير بناي تحقيقاتي در زمينه طراحي با رويكرد افزايش معنا و احساس تعلق قرار گيرد.