پيتينگ سامانه‌ ذخيره نزولات موثر بر حفظ رطوبت خاك در حوزه آبخيز دهگين استان هرمزگان

در بيش تر مناطق ايران نه فقط ميزان بارندگي سالانه محدود و كم تر از حداقل مقدار باران لازم براي رويش اكثر گياهان زراعي است بلكه همين ميزان محدود بارندگي هم غالباً در فصولي نازل مي‌شود كه كم تر مي تواند مورد استفاده گياهان واقع شود و به همين دليل در اين مناطق، كشاورزي بدون تأمين آب اضافي و مازاد بر آن چه را كه طبيعت تأمين مي كند موفق نيست. ايجاد چاله يا گودال (پيتينگ) يك روش بسيار قديمي است كه غالباً در آفريقاي غربي و شرقي رواج داشته است. اين روش براي احياي اراضي تخريب شده بسيار مناسب است. اين گونه عمليات كه به عنوان چاله سازي در مراتع اطلاق مي گردند با ا بعاد مشخصي و به صورت رديفهاي مرتبي بر روي ارا ضي مرتعي جهت افزايش رطوبت خاك بكار برده مي شوند. اين پژوهش با هدف بررسي تاثير سامانه‌ پيتينگ بر حفظ رطوبت خاك در حوزه آبخيز دهگين استان هرمزگان انجام شد. آزمايش در قالب بلوك كامل تصادفي با سه فاكتور سامانه (وجود و عدم وجود سامانه)، نوبت نمونه‌برداري (يك روز پس از بارندگي، هفت روز پس از بارندگي و 14 روز پس از بارندگي) و عمق نمونه‌برداري (عمق 0 تا 15 و 15 تا 30 سانتي‌متري) در سه تكرار انجام شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SAS9.1 و مقايسه ميانگين‌ها با استفاده از آزمون LSD در سطح 5 درصد انجام شد. به منظور تعيين كارايي سامانه پيتينگ در نگهداري بيشتر رطوبت، بعد از يك بارش 26 ميلي‌متري، نمونه‌برداري انجام و به آزمايشگاه ارسال و پس از خشك شدن، ميزان درصد رطوبت محاسبه گرديد. نتايج نشان داد كه بين سامانه مورد آزمايش و شاهد، نوبت هاي مختلف نمونه‌برداري و عمق نمونه‌برداري اختلاف معني دار وجود دارد.