بررسي اثر متغيرهاي اقليمي (بارندگي، دما و فشار) بر روي وقوع ريزگردهاي غرب كشور

پديده گرد و غبار رويدادي طبيعي است و در بخش‌هايي از جهان كه داراي مناطق خشك و بياباني وسيع هستند ايجاد مي‌شود. در اين بين ريزگرد پديده‌اي است كه از تركيب ذرات ريز گرد و غبار با آلاينده‌هاي شهري به وجود مي‌آيد و اين تركيب براي بيماران تنفسي بسيار مضر است. هدف از انجام اين تحقيق، تعيين روند تغييرات تعداد روزهاي وقوع گرد و غبار و متغيرهاي هواشناسي دما، بارندگي و فشار و همچنين بررسي ارتباط بين وقوع گرد و غبار و متغيرهاي هواشناسي دما، بارندگي و فشار بود. اين تحقيق در استان‌هاي لرستان، كرمانشاه، همدان، ايلام، مركزي و كردستان انجام گرفت. در اين تحقيق از اطلاعات 20 ايستگاه هواشناسي خرم آباد، بروجرد، اليگودرز، ملاير، نهاوند، همدان، اراك، ساوه، كرمانشاه، اسلام آياد، سنندج، مريوان، بيجار، سقز، قروه، سرپل ذهاب، ايلام، دهلران، روانسر و كنگاور استفاده شد. براي تعيين روند تغييرات از روش تايل-سن استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه، اثر متغير اقليمي فشار بر روي وقوع گرد و غبار در سطح 99 درصد معني‌دار است و بيشترين و كمترين همبستگي بين متغير هواشناسي فشار و وقوع گرد و غبار به ترتيب در ايستگاه‌هاي كنگاور و بيجار با ميزان 7/78 و 1/25 درصد بوده است. بيشترين و كمترين همبستگي بين متغير هواشناسي دما و وقوع گرد و غبار به ترتيب در ايستگاه‌هاي بيجار و ساوه با ميزان 09/69 و 06/32 درصد بوده است. بيشترين و كمترين همبستگي بين متغير هواشناسي بارش و وقوع گرد و غبار به ترتيب در ايستگاه‌هاي دهلران و سقز با ميزان 3/50 و 2/10 درصد بوده است.