شماره ركورد كنفرانس :
4692
عنوان مقاله :
سامانههاي سطوح آبگير مديريت شده و نهالهاي مثمر، راهبردها و چالشهاي پژوهشي
پديدآورندگان :
نجفي سعيد sa.najafi@.ac.urmia.com استاديار گروه مرتع و آبخيزداري، دانشكدهي منابع طبيعي، دانشگاه اروميه
كليدواژه :
آبخيزداري , حفاظت خاك , سازمان جنگلها و مراتع و آبخيزداري , منابع آب , نهالهاي مثمر
عنوان كنفرانس :
هفتمين همايش ملي سامانه هاي سطوح آبگير باران با محوريت استححصال آب باران و مديريت بحران آب، خشكسالي و گرد و غبار
چكيده فارسي :
استفاده از سطوح آبگير مديريت شده براي كاشت نهالهاي مثمر در آنها علاوه بر كمك در استفادهي بهينه از رواناب و حفاظت آب و خاك، به توليد محصولات كشاورزي و باغي نيز كمك خواهد كرد. بر همين اساس چند سالي است اين موضوع و پژوهش در مورد نوع سامانهها و بررسي چگونگي اثر آنها در استقرار و رشد نهالهاي مثمر در استانهاي كشور بهويژه در استانهايي مانند زنجان، آذربايجان شرقي، كرمانشاه و مركزي مد نظر قرار گرفته است. بر همين اساس در اين مقاله به بررسي مقالات داخليِ منتشر شدهي مرتبط طي پنج سال اخير پرداخته شد تا ضمن كنكاش در مورد نتايج منتشره رهيافتهاي اين بررسي نيز بهصورت تحليلي ارائه شود. بهطور كلي بر اساس نتايج منتشر شده، در مورد ارجحيت سامانههاي سطوح آبگير باران در توليد رواناب و اثر بر عوامل فتوسنتزي در ارتقاي وضعيت رويشي نهالهاي مثمر ميتوان اظهار نظر قطعي نمود اما در مورد اين كه كدام يك از تيمارهاي مورد بررسي بهترين عملكرد را داشتهاند نميتوان اظهار نظر قاطعي ارائه داد. از طرفي اكثر مطالعات داخلي عمدتا به تاثير مطلوب سامانههاي سطوح آبگير مديريت شده بر خصوصيات رويشي نهالهاي مثمر از جمله قطر و ارتفاع تاكيد داشتهاند اما در مورد اثر سامانهها بر عوامل فتوسنتزي با توجه به اندك مستندات علمي گزارش شده كه نتايج مطابق بر هم نيز ندارند نميتوان به يك نتيجهگيري جامع اشاره كرد. همچنين عليرغم اينكه اكثر مقالات و نتايج منتشر شده در اين زمينه از سوي پژوهشگران مراكز استاني سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي بوده است اما بهدليل مواردي چون محدود بودن نتايج به دادههاي يك تا سه ساله، عدم استفاده از دستورالعملي مشابه در ايجاد تيمارهاي مختلف سامانههاي سطوح آبگير باران و بررسي اثر آنها، عدم توجه به طراحي سامانهها مبتني بر نوع نهال، فواصل و رژيم بارندگي هر منطقه، توجه نكردن به حجم بهينهي آب مورد نياز در هر سامانه و عدم اهتمام پژوهشها در راستاي توليد دستورالعملهاي مديريتي و اجرايي در مقياس ملي، منطقهاي-اقليمي و حتي استاني امكان ايجاد توصيههاي مديريتي و اجرايي ناشي از پژوهشهاي مذكور را با چالش مواجه كرده است. بر همين اساس اميد است در مسير قابل اتكا و اميدوار كنندهاي كه از سوي سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي و مشخصا پژوهشكدهي حفاظت خاك و آبخيزداري آغاز شده است اين موارد در آينده مد نظر مديران و دستاندركاران پژوهشي و اجرايي اين سازمان و مراكز استاني مربوطه قرار گيرد.