بررسي كمي و كيفي آب قابل استحصال در منازل مسكوني

در اين تحقيق كميت و كيفيت آب قابل استحصال از بارش و نيز بخشي از پساب خانگي (كه در آن از مواد شوينده و آلاينده ها استفاده نمي شود) در مقياس خانگي مورد ارزيابي و تجزيه و تحليل قرار گرفته است. به اين منظور پس از نصب تجهيزات مورد نياز و آماده سازي مكان تحقيق، فرآيند بارش-رواناب، حجم آب استحصالي به تفكيك ماه از هر يك از دو منبع (بارش و پساب بي ضرر) و نيز كيفيت آب استحصالي در طول يك سال مورد اندازه گيري و ارزيابي قرار گرفت. نتايج حاصل نشان داد كه كيفيت آب استحصالي براي استفاده هاي غير شرب منازل مشكلي ندارد. هر چند وضعيت پارامترهاي كيفي مورد ارزيابي در طول ماههاي مختلف سال متغير است ولي فقط رنگ حقيقي آب در اغلب اوقات بالاتر از حد مجاز شرب مي باشد و نيز ميزان منيزيم فقط در سه ماه از سال در حد كمي بالاتر از استانداردهاي شرب بوده و مقدار بقيه پارامترهاي كيفيت آب پايين تر از حد مجاز شرب است. البته لازم به ذكر است كه اين آب به علت وجود آلودگيهاي احتمالي ميكروبي و نيز مشكلات مربوط به طعم و رنگ بدون انجام تصفيه هاي لازم براي شرب توصيه نمي گردد. از نظر كمي نيز ميزان آب قابل تامين از دو منبع ذكر شده در طول ماههاي مختلف تفاوتهاي فاحشي دارد و بديهي است كه با توجه به اقليم حاكم بر منطقه، حجم آب قابل استحصال در ماههاي مربوط به فصول بارش به مراتب بيشتر از ماههاي ديگر است. متوسط ضريب رواناب مربوط به وقايع بارشي در پشت بام برابر 7313% اندازه گيري شد كه البته در بارشهاي مختلف تا حدي متفاوت مي باشد. مقدار آب استحصالي در سال 97-1396 كه يك سال خشك و كم بارش در منطقه تحقيق بوده برابر 78/36 متر مكعب اندازه گيري شده ولي بر اساس بارش متوسط دراز مدت منطقه كل حجم آب قابل استحصال در طول سال برابر 3/42 مترمكعب بدست مي آيد كه 6/69 درصد آن از بارش پشت بام و 4/30 درصد آن از پساب بي ضرر حاصل شده است. حجم آب استحصالي حدود 1/27 درصد از آب مورد نياز يك خانوار چهار نفري را در طول سال تشكيل ميدهد.