استحصال نزولات جوي از طريق عمليات آبخيزداري و اثرات آن بر خاك و پوشش گياهي ايستگاه خواجه

بخش اعظمي از عرصه‌هاي مناسب و مستعد كشاورزي و توليدات منابع طبيعي در حوزه آبخيز آجي چاي تخريب يافته و بصورت عرصه‌هايي با توان توليد متوسط تا فقير در آمده اند،كه ناشي ازسوء مديريت بهره برداري و وجود سازندهاي‌ حساس‌ به‌ فرسايش‌ مانند تشكيلات‌ تخريبي‌ ومارني‌ با پتانسيل بالاي توليد رسوب مي‌باشند. رواناب‌ توليدي‌ از آنها بصورت‌ سيلاب-هاي‌ مخرب‌ ظاهرشده كه علاوه‌ بر وارد ساختن‌ خسارت‌ به‌ اراضي‌ پائين‌ دست‌، كاهش حاصلخيزي خاك و فقر در پوشش گياهي( به‌ دليل‌ داشتن‌ املاح‌ قابل‌ توجه)‌، موجب‌ كاهش‌ كيفيت‌ شيميايي‌ آب‌ دررودخانه‌هاي‌ اصلي‌ مي‌گردد. در پژوهش حاضر با استناد به بررسي هاي به عمل آمده در ايستگاه تحقيقات حفاظت خاك و آبخيزداري خواجه از زير حوزه‌هاي آجي-چاي، استفاده صحيح از آب و خاك، كنترل‌ سيلاب و رواناب‌ ، ذخيره نزولات آسماني و سيلاب هاي سرگردان به همراه عمليات بيولوژيكي به عنوان راه حلي منطقي در افزايش حاصلخيزي اراضي كشاورزي و دشت هاي دامنه اي در اراضي مارني تعيين شده است. اين با اهداف ( دستيابي به روش يا روش هاي احياء و توسعه آبخيزهاي تخريب شده و تغييرات در پوشش گياهي و حاصلخيزي خاك ) اجرا شده است. راه كارهاي مناسب ايجاد شده شامل: بهره‌وري از تغيير رژيم‌ هيدرولوژيكي‌ منطقه‌ به‌ جهت‌ استفاده‌ بهينه‌ از نزولات در مقطع‌ مكاني، ايجاد شبكه‌هاي كنتور‌باند، كنتورترنج و بانكت‌هاي هلالي‌ به همراه كشت بذر، درافزايش پوشش گياهي و‌ حاصلخيزي‌ خاك‌ و حل‌معضل‌ مراتع‌ غيرحاصلخيز مارني‌ نقش مؤثري داشته است. كه فوق العاده حائز اهميت مي باشد و تغييرات عمده‌اي در افزايش پوشش گياهي، حاصلخيزي خاك، كاهش فرسايش و رسوب در آن ايستگاه ايجاد شده است.