ورشكستگي آبي عامل بازدارنده توسعه اقتصادي(مطالعه موردي استان كرمانشاه)

اقتصاد به طور عام و توسعه در معناي خاص همواره با مسئله كميابي مواجه بوده است، از جمله اين منابع كمياب منابع آب مي‌باشد. ايران مشابه بسياري از كشورهاي خشك و نيمه خشك جهان در دهه‌هاي اخير دچار كمبود منابع آبي بوده است و امروزه اين بحران در اكثر نقاط كشور قابل مشاهده است. كرمانشاه به عنوان جامعه آماري مورد مطالعه از اين بحران مستثني نبوده و دچار بحران آب شده است. بحران آب علاوه بر عوامل طبيعي از جمله كاهش محسوس بارش‌ها، افزايش جهاني دماي هوا ناشي از عوامل انساني از جمله سوء مديريت منابع آبي كه موجب افزايش برداشت ‌از آب‌هاي زير زميني شده است، بخش كشاورزي ناكارآمد و عدم ارزش‌گذاري صحيح قيمت مصرفي آب، بحران آب را تشديد كرده است. با توجه به اينكه اولين گام در كاهش يك معضل شناخت دلايل بروز مشكل مي‌باشد در اين مقاله سعي شده عوامل ايجاد بحران را شناسايي كرده و به منظور اطلاع رساني، اثرات جانبي اين بحران را بيان كرد و در ادامه در چارچوب شرايط اقتصادي و اقليمي استان راهكارهايي جهت كاهش اثرات جانبي بحران آب پيشنهاد كرد.