مروري بر تأثير چاه هاي تزريق در مديريت پديده ي تداخل آب شور و شيرين در آبخوان هاي ساحلي

با توجه به ارزش آبخوان هاي ساحلي به ويژه در مناطق خشك و نيمه خشك به عنوان منبع اصلي آب شيرين و نيز افزايش تقاضاي آب به علت تجميع بالاي جمعيت در اين نواحي در انواع مصارف كشاورزي، شهري و صنعتي، توجه به حفظ و حراست اين منابع از نظر كمي و كيفي حائز اهميت است. از جمله مسائل و مشكلات اين آبخوان ها كه مي توان به آن اشاره نمود، وقوع پديده ي تداخل آب شور درياها به داخل منابع آب شيرين اين سفره ها (seawater intrusion) در اثر برداشت بي رويه از منابع آب زيرزميني اين نواحي مي‌باشد كه گاهاً سبب غيرقابل استفاده شدن آن ها مي گردد. اين مقاله با هدف بررسي تحقيقات انجام شده در راستاي كنترل پديده ي SWI در آبخوان هاي ساحلي و با استفاده از روش چاه تزريق (چاه تغذيه) به عنوان روش مستقيم تغذيه ي مصنوعي صورت گرفته است. ارزيابي نتايج مطالعات انجام شده نشان داد كه اين روش از كارايي بالايي در جلوگيري از تداخل آب شور و شيرين برخوردار است و با توجه به ساختار و الگوي قرارگيري آن ها در اين نوع آبخوان ها و نيز وصول اطمينان از كيفيت بالاي آب ورودي به آبخوان قبل از تزريق، مي توان بر قابليت اين روش در پيشگيري از وقوع اين پديده افزود. همچنين با تركيب اين روش با ساير روش ها مانند روش چاه هاي تخليه و روش نمك زدايي (روش ADR) مي توان اثربخشي بيشتري در كنترل و مديريت اين پديده توسط چاه تزريق ايجاد نمود.