تأثير تنش خشكي بر عملكرد دانه و برخي از خصوصيات فيزيولوژيكي ذرت در حضور مقادير مختلف هيدروژل سوپرجاذب

به‌منظور بررسي اثر تنش خشكي بر برخي خصوصيات فيزيولوژيك و عملكرد دانه ذرت در حضور سطوح مختلف سوپرجاذب، آزمايشي در سال زراعي 1396 به صورت اسپليت پلات و بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه صنعتي شاهرود صورت پذيرفت. تيمارهاي آزمايش شامل تنش خشكي در سه سطح فاقد تنش يا شاهد (دور آبياري متداول منطقه، 7روز)، تنش ملايم (دور آبياري 12روز) و تنش خشكي شديد (دور آبياري 17روز) به عنوان عامل اصلي و هيدروژل هاي سوپرجاذب در چهار سطح صفر (شاهد)، 75، 150 و 225 كيلوگرم در هكتار به‌عنوان عامل فرعي لحاظ شدند. نتايج نشان داد كه اثر متقابل سطوح تنش خشكي و سوپرجاذب، بر عملكرد دانه و تعداد دانه در رديف معني دار بود. اثر دو فاكتور مورد تيمار قرار گرفته به‌صورت مجزا بر ارتفاع گياه، محتواي نسبي آب برگ و پايداري غشاء نيز معني دار شد. بيشترين عملكرد دانه و تعداد دانه در رديف از تيمار فاقد تنش و كاربرد سوپرجاذب به دست آمد، همچنين تيمار 225 كيلوگرم در هكتار سوپرجاذب و دور آبياري 12 روز با عملكرد 36/12 تن در هكتار عملكرد يكساني را با تيمار فاقد تنش و سوپرجاذب نشان داد. افزايش سطح تنش خشكي سبب كاهش معني دار محتواي نسبي آب برگ و پايداري غشاء سلول شد. در مجموع كاربرد سوپرجاذب به ميزان 225 كيلوگرم در هكتار در شرايط تنش ملايم موجب جبران كاهش اثر سوء ناشي از خشكي شد.